EJECT FESTIVAL

       

                   

Όσοι βρήκαν το θάρρος να επισκευφθούν την πλατεία νερού απο νωρίς σίγουρα δεν το μετάνιωσαν,μαζί σε αυτούς και εγώ οπου συνάντησα στην σκηνή,τους Ελληνες WHEATMAN οι οποίοι σε μόλις μισή ώρα κατάφεραν να κλέψουν τις εντυπώσεις,ο blues rock ήχος τους σε συνδιασμό  με τους βρώμικους αυτοσχεδιασμούς του κιθαρίστα της μπάντας,σου έδιναν απαγορευτικό στο ενδεχόμενο να αρχίσεις τις αδιάφορες βόλτες,αντίθετα το κοινό έδειχνε να καλωσορίζει το πρώτο κύμα καλής μουσικής  με τον καλύτερο τρόπο.
 
CUSTOMS
 Οι CUSTOMS άρχισαν να φτιάχνουν το κέφι απο νωρίς,ο φρέσκος ήχος και τα δροσερά hit-άκια
που είχαν στις αποσκευές τους,όπως τα MATADOR,HARLEQUINS,τους έχουν είδει βάλει στον χάρτη της POST ALTERNATIVE σκηνής.Θα ορκιζόμουν πως επρόκειτο για αλλη μια Βρετανική μπάντα (και λογο σκηνικής παρουσίας) που ακολουθεί πιστά τα πετυχημένα χνάρια των EDITORS περρισότερο,αλλα και των INTERPOL.Και όμως φαίνεται πως οι Βέλγοι CUSTΟΜS το θέλουν και το πιστευόυν τόσο πολυ που δεν έχουν κάτι να ζηλέψουν, χωρίς όμως μέχρι τώρα στα δυο πρώτα albums τους να έχουν να παρουσιάσουν κάτι πέρα απο οσα έχουμε είδει ακούσει απο το συγκεκριμένο είδος μουσικής.

BAND OF SCULLS

Μετά τους KASABIAN οι BAND OF SCULLS ήταν ο βασικός λόγος που με οδήγησε στο φετινό EJECT,οι βρώμικες κιθάρες του Russell Marsden και κομμάτια όπως τα LIGHT OF THE MORNING(δικό μου αγαπημένο),THE DAVIL TAKES CARE OF HIS OWN,αλλα και πολλά  ακόμα με έκαναν να ξεχάσω για λίγο την ζέστη και να απολάυσω μια μπάντα του σήμερα,με πολύ μέλλον σίγουρα,αν κρίνουμε και το γεγονός πως τα τελευταία δύο χρόνια δεν λείπουν απο τα μεγαλύτερα  festivals ανα τον κόσμο.Οι αντιδράσεις του κοινού πάντος δεν ήταν οι αναμενόμενες με ελάχιστες εξαιρέσεις,κυρίως σε πιο γνωστά κομμάτια της μπάντας όπως τα I KNOW WHAT I AM και PATTERNS,βέβαια ίσως έπαιξε κύριο ρόλο και η ώρα που εμφανίστηκαν στο stage πάντως αν έδειχναν και αυτοί λίγο παραπάνω διάθεση όλα θα ήταν καλύτερα.


MILES CANE

Η εμφάνιση του κυρίου CANE, στην σκηνή με το REARRANGE  προκάλεσε αρκετό ενθουσιασμό στο κοινό που φάνηκε να τον περιμένει απο καιρό,ο πρώην ηγέτης των RASCALS κατάφερε να μεταδώσει την αστείρευτή ενέργεια και σε συνδιασμό με το όλο Βρετανικό attitude της μπάντας κατάφερε  να σε βάλει στο κλίμα για τα καλά μιάς δεν είχες άλλη επιλογή απο το να παρασυρθείς στους ξέφρενους ρυθμούς  κομματίων όπως τα INHALER,αλλα και το νέο και αρκετά ενδιαφέρον FIRST OF MY KIND.Οσο η διάθεση του MILES CANE για ποζεριές συνεχιζόταν,ο κόσμος απο κάτω έδειχνε να το απολαμβάνει πραγματικά,βέβαια οι περισσότεροι  ήταν εκεί για να ακούσουν το κομμάτι με το οποίο έγινε ευρύτερα γνώστος και ίσως ήταν και ο κύριος λόγος που τον είδαμε και απο τα μέροι μας,ο λόγος φυσικά για το COME CLOSER οπου και το live εξελίχθηκε σε πάρτυ με το aaaaaaaaaaaaaaaaahhh-ooooooooooooooohhh να δονεί τα αυτιά μου αρκετή ώρα άφ' ότου  η μπάντα είχε εγκαταλείψει την σκηνή.


JAMES

Ακούγοντας για πρώτη φορά το line-up του φετινού EJECT,οι JAMES είναι η αλήθεια πως ήταν το όνομα που με ξένισε σε σχέση με τα υπόλοιπα και αυτό γιατί σίγουρα εκτός του οτι έχουμε χάσει το μέτρημα με τις εμφανίσεις τους στην χώρα μας,δεν μου έμοιαζε να κολλάνε σαν όνομα και σαν ύφος σε σχέση με τα άλλα group του φεστιβάλ,αφού θα έμοιαζε περισσότερο φυσιολογικό να άνοιγαν τους KASABIAN κάποιος εκ των MILES CANE ή BAND OF SCULLS και οχι το νανούρισμα των JAMES.Αφού απο την μεριά μου προσπάθησα να παραμερίσω τις σκέψεις μου,  ο TIM BOOTH και η παρέα του απο την άλλη βοήθεισε όσο μπορούσε την κατάσταση με αυτό που ξέρουν να κάνουν τόσο κάλα,άνοιξαν το μπαούλο με τις επιτυχίες που κουβαλάνε πάντοτε μαζί τους  (SOMETIMES,TOMORROW  SENIORITA και πολλές άλλες επιτυχίες)και ταξιδεψαν το κοινό σε μνήμες και πρόσωπα απο το παρελθόν.όπως πάντα συμβαίνει με τις εμφανίσεις τους..


KASABIAN

Εδώ η λύρωση πήρε την θέση της προσμονής και της ανυπομονησίας,οι KASABIAN μόλις είχαν εμφανιστεί στην σκηνή του EJECT και πρίν προλάβεις να το συνειδητοποιήσεις οι τύποι άρχισαν να στήνουν το πάρτυ τους.Τα DAYS ARE FORGOTEEN,SHOOT THE RUNNER,VELOCIRAPTOR και UNDERDOG κάνουν την εμφάνιση τους και ο κόσμος ψάχνει να βρεί τι τον χτύπησε ξαφνικά,οι Tom Meighan και Serge Pizzorno έδειχναν να γνωρίζουν πολύ καλά τι χρειάζεται το κοινό που βρίσκεται ακριβώς απο κάτω τους και το  προσφέρει απλόχερα σάν να θέλει να ανταποδώσει για αυτή την γνωρίμία που τόσο άργησε να έρθει.Η συνέχεια ήταν ανάλογη με το άκρως επίκαιρο και αφυπνιστικό WHERE DID ALL THE LOVE GO?(αφιερωμένο σε όλους τουσ Ελληνες)κάνωντας μας να αναρωτηθούμε για το προφανές,σειρά είχε το LET'S ROCK LIKE WE USED TO  απο το VELOCIRAPTOR και κάπου εκεί ένιωθες σαν να μεταφέρεσε σε musical των 60's,όπου προταγωνιστές ήταν τα πνευστά και όχι τόσο οι κιθάρες,ένα κομμάτι που θα μπορούσε άνετα να συμπεριλαμβάνεται σε δίσκο των LAST SHADOW PUPPETS,ενω το αγαπησιάρικο GOODBYE KISS έδωσε εντολή σε όλους τους αναπτήρες(έστω i-phones) να πάρουν φωτιά αμέσως.Κάπου εκεί ο Meighan αποφάσισε να αφήσει μόνο του στην σκηνή τον κιθαρίστα και ιθύνοντα νου του group Serge Pizzorno να πάρει τον χρόνο που του αναλογεί,χτίζοντας την σχέση του με το κοινό που έδειχνε να ανταποκρίνεται στους πιο electro πειραματισμούς του και πιο συγκεκριμένα με το TAKE AIM απο το  προηγούμενο album τουςWEST RYDER PAUPER LUNATIC ASYLUM.Με τις πρώτες νότες του  CLUB FOOT ένιωθες πως ένα απωθυμένο χρόνων γίνετε πραγματικότητα σε μια στιγμή ,βέβαιa οι Βρετανοί είχαν είχαν σκοπό να δώσουν πολύ περισσότερα απο όσα είχε φανταστεί το κοινό της Αθήνας ειδικά με τα EMPIRE,RE-WIRED αλλά και το ξέφρενο FAST FUSE παρέα όπως πάντα με την MISIRLOU,λίγο πρίν μας αποχαιρετίσουν προσωρινά με το κλασσικό πλέον L.S.F.Τα encore που είχαν φυλάξει για το φινάλε έμοιαζαν με τις τελευταίες σφαίρες που είχαν κρυμένες στην φαρέτρα τους και έμοιαζαν ιδανικά για να αποτελειώσουν και τον πιο απαιτητικό οπαδό τους,το σκοτεινά ηλεκτρονικό SWITCHBLADE SMILES, η επίσκεψη του VLAD THE IMPALER με τα κοφτερά του riffs,ήταν το προσάναμα πρίν πάρουμε φωτιά με το σήμσ κατατεθέν της μπάντας FIRE.Το γενικό feeling που αποκόμισα απο την πρώτη επίσκεψη των KASABIAN ήταν σίγουρα κάτι παραπάνω απο ικανοποίηση ,το set-list της εμφάνισης τους συμπεριελάμβανε τις αντικειμενικά καλύτερες στιγμές της μπάντας απο Leicester κάνωντας ένα πέρασμα απο όλα τα albums τους μέχρι και το τελευταίο VELOCIRAPTOR όπου αναμένεται να γίνει και αυτο με την σειρά του κλασσικό με την πάροδο του χρόνου και προσωπικά για εμένα το γεγονός πως αυτό ήταν το μοναδικό live μου εώς τώρα,όπου δεν βρήκα τον ελάχιστο χρόνο να ανάψω ένα τσιγάρο αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο το πόσο για τα καλά με είχαν κολίσει στον τοίχο οι KASABIAN.