Madness at New Market - Live review
Οι προσδοκίες μου για το live των Madness ήταν τεράστιες, για πολλούς και διάφορους λόγους.
Πρώτος και κυρίως λόγος ήταν το γεγονός πως θα συναντούσα για πρώτη φορά τους Βρετανούς ήρωες της Ska και θα επερνα μέρος σε αυτό το τρελό πανηγύρι που στήνουν πάντα στις ζωντανές τους εμφανίσεις.
Τα κατορθώματα της επταμελούς παρέας από το Camden town στην μουσική τους πορεία είναι πολλά και αξιοσημίωτα.Το γεγονός και μόνο πως μια μπάντα κατάφερε και άνοιξε διάπλατα τον δρόμο έτσι ώστε το τότε μουσικό κοινό της εποχής να γνωρίσει και να αγκαλιάσει ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος ως τότε, με τον τόσο απλό ρυθμό που έχει σαν βάση,το επονομαζόμενο 2 tone που εισήγαγε κυρίως ο Jerry Dammers των The Specials παντρεύοντας το Punk Rock ύφος με αυτό της Ska δημιουργώντας κάτι νέο και παράλληλα πρωτοποριακό.
Παρέα με τους The Selecter ,The Specials,UB40 και The Beat εισήγαγαν μια νέα τάση στην μουσική κυρίως στην αυγή της δεκαετίας του 80 και μετέτρεψαν την Ska σκηνή από ένα τελείως underground είδος το οποίο απευθυνόταν ως τότε σε ένα συγκεκριμένο group ανθρώπων κυρίως περιθωριακών με πιο κλασσικό παράδειγμα τους Skinheads σε ένα νέο μουσικό κύμα που αγκαλιάστηκε από πολλούς.
Όσο παραξενο και αν φαίνεται το κίνημα της Ska κατάφερε και έβγαλε από πάνω του την στάμπα πως η μουσική τους απευθύνετε κυρίως στους νεοναζί και μετατράπηκε σε κάτι τελείως διαφορετικό, έγινε μόδα, απέκτησε συγκεριμένο κώδικα ενδυμασίας και στο απόγειο της δόξας του μπορώ να πως έφτασε και στο σημείο να θεωρηθεί ακόμα και εμπορικό.
Η εμφάνιση τους στο New Market η οποία ήταν στο πλαίσιο αγώνων ιπποδρομίας,το οποίο είναι ένα πολύ δημοφιλές χόμπι των Βρετανών το οποίο το ζουν τόσο έντονα κρινώντας το από το γεγονός πως οι κυρίες και οι κύριοι παρευρισκόμενοι κατεύθασαν για να παρακολουθήσουν το θέαμα ντυμένοι με ότι καλύτερο διέθεταν στις ντουλάπες τους,με καπέλα πέρα από κάθε φαντασία να κοσμούν τα κεφάλια τους, με μπόλικο πάθος όσο αναφορά τον τζόγο ,αλλά και αύθονο αλκοόλ να ρέει από παντού, η αλήθεια είναι πως δεν με ενθουσίασε ιδιαιτερα παρά τις αρχικές μου προσδοκίες.
Ίσως θα μπορούσα να κατηγορήσω και τον ίδιο μου τον εαυτό για την απογοήτευση μου, μιαs και o ενθουσιασμός μου πριν την έναρξη του live ήταν τεράστιος.Περιμένωντας να παρακολουθήσω την ίδια μπάντα όπως την φανταζόμουν και την είχα γνωρίσει από videos και live εμφανίσεις από το παρελθόν όπου μεσουρανούσαν ,μόνο που δυστυχώς η αλήθεια είναι πως από τα χρόνια της δόξας έχουν μεσολαβήσει πάνω από 30 χρόνια.
Προς τιμήν τους οι βετεράνοι προσπαθεισαν να μεταδώσουν λίγη από την τρέλα τους και την ενέργεια τους και για αυτό τους βγάζω το καπέλο.Λίγο όμως η πλειοψηφία του κοινού που ήταν άνω των 45 ,λίγο η βροχή που συνόδευε την μουσική από την αρχή της βραδιάς ,λίγο το ελεγκάντ ντύσιμο των παρευρισκομένων ,συμπεριλαμβανομένων και των μελών της μπάντας, δεν βοήθησαν ιδιαίτερα για να ζήσω αυτό που είχα στο μυαλό μου εξ αρχής.
Στα θετικά της βραδιάς σίγουρα συγκαταλέγεται το γεγονός πως από την σκηνή του New Market παρέλασαν όλα τα μεγάλα κομμάτια που δημιούργησαν τον μύθο των Madness.
Με τα House of fun,My girl, Embarrassment και Never knew your name προσπαθούσαν να βάλουν το κόσμο στο κλίμα και η αλήθεια είναι πως τα κατάφεραν μιας και όλοι παραδοθηκαν στις ορέξεις Lee Thomson των και Carl Smyth που κεντούσαν με το σαξόφωνο και την τρομπέτα αντίστοιχα .
Η συνέχεια όμως ήταν ακόμα καλύτερη ιδιατερα την στιγμή που ακούστηκαν οι πρώτες νότες του One step beyond,ίσως το κομμάτι που περίμεναv όλοι για παραδοθούν σε έναν χωρευτικό ύμνο διάρκειας μόλις τριών λεπτών.Την σκυτάλη πήραν αμέσως το αγαπησιάρικο It must be love , και το κλασικό Baggy treasures που έκανε και τους τελευταίους να σηκωθούν από της καρέκλες τους ,ενώ για φινάλε κράτησαν το καλύτερο και δικό μου αγαπημένο από αυτήν την τεράστια μπάντα το Night boat to Cairo.
Μετρώντας τις σκέψεις μου στο τέλος της βραδιάς σκέφτομαι πως σίγουρα οι Madness θα μπορούσαν να είχαν δώσει περισσότερα ,αλλά τηρουμένων των αναλογειών πέρα από την φλατ εμφάνιση τους όλα κύλησαν καλά αν εξερέσεις το γεγονός πως σε κάποιες στιγμές ένιωθα πως ημουν καλεσμένος σε μια γαμήλια τελετή και πως οι ήταν οι Madness είχαν αναλάβει την διασκέδαση σας για το πάρτυ, αλλά και αυτό είχε την πλάκα του.
Οι προσδοκίες μου για το live των Madness ήταν τεράστιες, για πολλούς και διάφορους λόγους.
Πρώτος και κυρίως λόγος ήταν το γεγονός πως θα συναντούσα για πρώτη φορά τους Βρετανούς ήρωες της Ska και θα επερνα μέρος σε αυτό το τρελό πανηγύρι που στήνουν πάντα στις ζωντανές τους εμφανίσεις.
Τα κατορθώματα της επταμελούς παρέας από το Camden town στην μουσική τους πορεία είναι πολλά και αξιοσημίωτα.Το γεγονός και μόνο πως μια μπάντα κατάφερε και άνοιξε διάπλατα τον δρόμο έτσι ώστε το τότε μουσικό κοινό της εποχής να γνωρίσει και να αγκαλιάσει ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος ως τότε, με τον τόσο απλό ρυθμό που έχει σαν βάση,το επονομαζόμενο 2 tone που εισήγαγε κυρίως ο Jerry Dammers των The Specials παντρεύοντας το Punk Rock ύφος με αυτό της Ska δημιουργώντας κάτι νέο και παράλληλα πρωτοποριακό.
Παρέα με τους The Selecter ,The Specials,UB40 και The Beat εισήγαγαν μια νέα τάση στην μουσική κυρίως στην αυγή της δεκαετίας του 80 και μετέτρεψαν την Ska σκηνή από ένα τελείως underground είδος το οποίο απευθυνόταν ως τότε σε ένα συγκεκριμένο group ανθρώπων κυρίως περιθωριακών με πιο κλασσικό παράδειγμα τους Skinheads σε ένα νέο μουσικό κύμα που αγκαλιάστηκε από πολλούς.
Όσο παραξενο και αν φαίνεται το κίνημα της Ska κατάφερε και έβγαλε από πάνω του την στάμπα πως η μουσική τους απευθύνετε κυρίως στους νεοναζί και μετατράπηκε σε κάτι τελείως διαφορετικό, έγινε μόδα, απέκτησε συγκεριμένο κώδικα ενδυμασίας και στο απόγειο της δόξας του μπορώ να πως έφτασε και στο σημείο να θεωρηθεί ακόμα και εμπορικό.
Η εμφάνιση τους στο New Market η οποία ήταν στο πλαίσιο αγώνων ιπποδρομίας,το οποίο είναι ένα πολύ δημοφιλές χόμπι των Βρετανών το οποίο το ζουν τόσο έντονα κρινώντας το από το γεγονός πως οι κυρίες και οι κύριοι παρευρισκόμενοι κατεύθασαν για να παρακολουθήσουν το θέαμα ντυμένοι με ότι καλύτερο διέθεταν στις ντουλάπες τους,με καπέλα πέρα από κάθε φαντασία να κοσμούν τα κεφάλια τους, με μπόλικο πάθος όσο αναφορά τον τζόγο ,αλλά και αύθονο αλκοόλ να ρέει από παντού, η αλήθεια είναι πως δεν με ενθουσίασε ιδιαιτερα παρά τις αρχικές μου προσδοκίες.
Ίσως θα μπορούσα να κατηγορήσω και τον ίδιο μου τον εαυτό για την απογοήτευση μου, μιαs και o ενθουσιασμός μου πριν την έναρξη του live ήταν τεράστιος.Περιμένωντας να παρακολουθήσω την ίδια μπάντα όπως την φανταζόμουν και την είχα γνωρίσει από videos και live εμφανίσεις από το παρελθόν όπου μεσουρανούσαν ,μόνο που δυστυχώς η αλήθεια είναι πως από τα χρόνια της δόξας έχουν μεσολαβήσει πάνω από 30 χρόνια.
Προς τιμήν τους οι βετεράνοι προσπαθεισαν να μεταδώσουν λίγη από την τρέλα τους και την ενέργεια τους και για αυτό τους βγάζω το καπέλο.Λίγο όμως η πλειοψηφία του κοινού που ήταν άνω των 45 ,λίγο η βροχή που συνόδευε την μουσική από την αρχή της βραδιάς ,λίγο το ελεγκάντ ντύσιμο των παρευρισκομένων ,συμπεριλαμβανομένων και των μελών της μπάντας, δεν βοήθησαν ιδιαίτερα για να ζήσω αυτό που είχα στο μυαλό μου εξ αρχής.
Στα θετικά της βραδιάς σίγουρα συγκαταλέγεται το γεγονός πως από την σκηνή του New Market παρέλασαν όλα τα μεγάλα κομμάτια που δημιούργησαν τον μύθο των Madness.
Με τα House of fun,My girl, Embarrassment και Never knew your name προσπαθούσαν να βάλουν το κόσμο στο κλίμα και η αλήθεια είναι πως τα κατάφεραν μιας και όλοι παραδοθηκαν στις ορέξεις Lee Thomson των και Carl Smyth που κεντούσαν με το σαξόφωνο και την τρομπέτα αντίστοιχα .
Μετρώντας τις σκέψεις μου στο τέλος της βραδιάς σκέφτομαι πως σίγουρα οι Madness θα μπορούσαν να είχαν δώσει περισσότερα ,αλλά τηρουμένων των αναλογειών πέρα από την φλατ εμφάνιση τους όλα κύλησαν καλά αν εξερέσεις το γεγονός πως σε κάποιες στιγμές ένιωθα πως ημουν καλεσμένος σε μια γαμήλια τελετή και πως οι ήταν οι Madness είχαν αναλάβει την διασκέδαση σας για το πάρτυ, αλλά και αυτό είχε την πλάκα του.
