Riverbed - An interview with Riverbed

Riverbed- An interview with Riverbed

Οι  Riverbed επέστρεψαν με νέο άλμπουμ σχεδόν δύο χρόνια μετά το ομολογουμένως αξιόλογο ντεμπούτο τους.Με αρκετές αλλαγές στην σύνθεση τους η τετραμελείς πλέον hard rock μπάντα με έδρα την Αθήνα μας παρουσιάζει την νέα της δουλειά με τίτλο One Take και αποκαλύπτει τα σχέδια της για το μέλλον,αλλά και τι μεσολάβησε από το ξεκίνημα της καριέρας τους ως σήμερα.

- Δεύτερο άλμπουμ για τους Riverbed,τι θα πρέπει να περιμένουν οι fan σας σε σχέση με το περιεχόμενο του δίσκου  (One Take)που κυκλοφόρησε πριν από λίγο διάστημα;

- Η μπάντα είναι σε μια πιο ώριμη και δημιουργική φάση από ότι στο παρελθόν, με αρκετά πιο ωμό ήχο παραμένοντας ωστόσο πιστή στην αγάπη της για το ποιοτικό classic/ vintage rock. 

- Ακούγοντας το  One Take είναι εύκολο να παρατηρήσει κανείς πως υπάρχει μια τάση από μεριά σας για επιστροφή σε πιο καθαρόαιμους Rock ήχους,δείχνοντας να μην υπολογίζετε πια τόσο πολύ στην εμπορικότητα των συνθέσεων σας σε σχέση με παλαιότερα, κατά πόσο ισχύει κάτι τέτοιο ;

- Πάντα το rock ήταν αυτό που μας εξέφραζε.  Συγκριτικά με τον πρώτο δίσκο, στο One Take όλοι συνέβαλλαν στην σύνθεση, στην ενορχήστρωση και στον τελικό... “καλλωπισμό” των κομματιών. Αυτή η σύνθεση και ενίοτε σύγκρουση απόψεων, διαμόρφωσε  ένα ομοιογενές album με ένα ξεχωριστό -θέλουμε να πιστεύουμε- ήχο, τον ήχο των Riverbed εν έτη 2016. Σε όλη αυτήν την δημιουργική διαδικασία της σύνθεσης, η εμπορικότητα ή μη των κομματιών δεν μας απασχόλησε

καθόλου. Το μόνο που μας ένοιαζε ήταν οι ιδέες που έπεσαν στο τραπέζι, τα riff, οι ρυθμοί, οι ήχοι και οι στίχοι, να μας εξέφραζαν όλους και να μας ικανοποιούσανε σε αισθητικό / καλλιτεχνικό επίπεδο.

Από κει και πέρα, υπάρχουν πιο καθετοποιημένα social media με ξεκάθαρο μουσικό χαρακτήρα, που ωστόσο στην χώρα μας δεν είναι και τόσο δημοφιλή, και η αποτελεσματικότητα τους είναι και αυτή υπό αμφισβήτηση. 

-  Γιατί να αγοράσει κάποιος το One Take;

... για να βγάλουμε τα “σπασμένα” χαχαχα! Σοβαρά, τώρα, για να ακούσει ένα γνήσιο και “σφιχτό” hard/ classic rock album με 70s νοοτροπία /αισθητική. Με εννιά καλοστημένα τραγούδια που ξεφεύγουν από την mainstream φιλοσοφία του “θα ακούτε το refrain μέχρι να το αποστηθίσετε”, που πότε θα σας κάνουν να “χτυπηθείτε” στον ρυθμό τους και πότε θα κεντρίσουν το αυτί σας με τους στίχους , τις μελωδίες τους... με αυτό που έχουν να πουν. 

- Ένα συχνό φαινόμενο ειδικά στον χώρο της Rock είναι οι συχνές αλλαγές μελών   στις συνθέσεις των γκρουπ, τι συνέβη στην δική σας περίπτωση και προέκυψαν τόσο μεγάλες αλλαγές ;

- Κοίτα η ζωή των rock μουσικών και δει στην Ελλάδα δεν είναι εύκολη, ούτε οι ίδιοι οι rock μουσικοί είμαστε εύκολοι ως χαρακτήρες. Κάποια μέλη άλλαξαν λόγω άλλων υποχρεώσεων που δεν τους αφήναν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της μπάντας (σε χρόνο, παρουσία, διαθεσιμότητα αλλά και ενέργεια), άλλοι είχαν διαφορετικές μουσικές απόψεις, άλλοι μετακόμισαν σε άλλες πολιτείες... Με όλους κρατάμε άριστες σχέσεις και αυτό είναι πραγματικό ευτύχημα.

Η παρούσα σύνθεση της μπάντας είναι η μακροβιότερη, είμαστε μαζί δύο χρόνια και νιώθουμε περηφάνια για ότι έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα.

- Εδώ και ένα μικρό διάστημα έχετε ξεκινήσει την προώθηση του νέου σας δίσκου, ποιο είναι το Feedback που λαμβάνετε από τους fans σας κυρίως στις  live  εμφανίσεις σας αλλά και γενικότερα από τα Social media;

Το feedback που παίρνουμε από τους φίλους της μπάντας είναι θετικό κάτι που μας γεμίζει με ενέργεια και διάθεση για το μέλλον. Από και και πέρα, σε ότι αφορά στα social media αυτά είναι μια... πονεμένη ιστορία. Γενικότερα, το feedback στα social media έχει πεθάνει ή για να ακριβολογώ είναι ελάχιστο. Ποστάρεις ένα κομμάτι, ένα video clip ή ένα ολόκληρο album και μαζεύεις ένα Like ή ένα emoji, που ωστόσο τις περισσότερες φορές δεν συνοδεύεται ούτε καν από μια πραγματική αναπαραγωγή / προβολή. Δεν είναι ζητούμενο μιας μπάντας, τα likes στις δημοσιεύσεις.  Ζητούμενο είναι να ακουστεί η μουσική της. Είναι δύσκολο μέσα στον καταιγισμό των πληροφοριών που δέχεται ένας χρήστης των Facebook/ Twitter στο timeline του, να αφιερώσει χρόνο για να ανακαλύψει καινούργια πράγματα (να ακούσει ένα τραγούδι, να διαβάσει ένα κείμενο)... μόνο like σε thumbnails γίνονται, καμία ουσιαστική επικοινωνία (με ελάχιστες εξαιρέσεις).

- Πως θα περιγράφατε την νέα σας δουλειά και που θα εντοπίζατε  τις σημαντικότερες διάφορες σε σχέση με το πρώτο σας άλμπουμ;

Το One Take είναι ένας αυθεντικός δίσκος Riverbed. Σίγουρα για την μπάντα αποτελεί ένα βήμα προόδου, μιας καλλιτεχνικής ωρίμανσης. Υπάρχουν πολλές και σημαντικές διαφορές σε σχέση με το πρώτο album, τόσο στην ποιότητα παραγωγής, στον τρόπο ηχογράφησης (που έγινε με τέτοιες συνθήκες ώστε να προσδώσει μια live αισθητική σε όλα τα κομμάτια) και στην διαδικασία ενορχήστρωσης.  Μουσικά, αν θέλεις, όπως και συ ο ίδιος επεσήμανες στην προηγούμενη ερώτηση, σαφώς και το One Take είναι πιο “καθαρόαιμο” vintage / classic rock από το “Face of Reality”, όπου ήταν πιο έντονες και άλλες επιρροές μας (είτε από progressive / art rock, είτε ακόμα και από pop).

- Πως προέκυψε ο τίτλος του νέου σας άλμπουμ OneTake; Σημαίνει κάτι ιδιαίτερο και ποιος από την μπάντα είχε την ιδέα να το ονομάσετε έτσι;

Η ιδέα ήταν από κοινού του Στέφανου και του Αποστόλη, όταν σε μια συζήτηση χαριτολόγησε  ο ένας από τους δύο πως ο “δίσκος γράφτηκε από όλους μας σχεδόν με την πρώτη λήψη (One Take)”.

Είναι εύηχος σαν τίτλος, μας άρεσε και το κρατήσαμε. Εξάλλου εκφράζει απόλυτα και την αυθεντικότητα του album. Δεν υπάρχουν “φτιασίδια” μέσα, επεμβάσεις εκ των υστέρων. Ότι ακούτε στο δίσκο, το παίζουμε και live, γιατί υπό μια έννοια και ο δίσκος ηχογραφήθηκε και αντιμετωπίστηκε από μας με live νοοτροπία. Και ξέρεις στα live δεν υπάρχει δεύτερο take. 

- Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε την τεράστια επιτυχία που σημειώνουν πολλές Ελληνικές μπάντες καταφέρνοντας να  κερδίσουν ιδιαίτερη αναγνώριση στο εξωτερικό με κυριότερα παραδείγματα  τους Planet of Zeus,1000 Mod και Big Nose Attack, πως εξηγείτε εσείς αυτό το φαινόμενο και ποιες είναι οι δικές σας φιλοδοξίες ;

- Η Ελλάδα πάντα έβγαζε καλές μπάντες και στον χώρο του αγγλόφωνου rock. Εξαιρετικοί μουσικοί υπήρχαν πάντα στην χώρα μας. Στις προηγούμενες δεκαετίες ήταν πολύ δύσκολο να ακουστεί η μουσική σου στο εξωτερικό, γιατί υστερούσαμε σε επίπεδο παραγωγής, ηχογράφησης, promotion, management και γενικότερα παντού (ακόμα και στην προφορά των αγγλικών). Τώρα αυτή η ψαλίδα έχει κλείσει σημαντικά (αμφιβάλλουμε αν καν υφίσταται πλέον).  Η αναγνώριση στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό έρχεται μόνο ως αποτέλεσμα ποιοτικής δουλειάς, μακρόχρονης σκληρής

προσπάθειας και επιμονής. Σίγουρα είναι και θέμα τύχης και συγκυριών, αλλά αυτοί είναι αστάθμητοι παράγοντες.  Εμείς είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να ακουστεί η μουσική μας παραέξω – σε ένα μεγαλύτερο ακροατήριο, και να αποκτήσει η δουλειά μας την αναγνωρισιμότητα που της αξίζει.

- Ποια είναι τα κομμάτια που εσείς ξεχωρίζετε από τον νέο σας δίσκο και γιατί;

- Θα σου απαντούσα με το κλασικό “είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τα παιδιά σου;”, αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Κάποια κομμάτια σημαίνουν περισσότερα για μας, είτε για το πως γραφτήκαν, είτε εξαιτίας της συναισθηματικής κατάστασης που εκφράζουν, είτε για το πως μας κάνουν να νιώθουμε πάνω στην σκηνή. Στην ίδια ερώτηση, λοιπόν, αν μας ρωτήσεις τον καθένα ξεχωριστά θα λάβεις τέσσερις διαφορετικές απαντήσεις και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό.  Νομίζω, όμως, πως όλοι συγκλίνουμε στα παρακάτω: Fade Away, Devil Woman, Moonlight of My Heart, Souls are Flying.

-  Ποια είναι τα άμεσα σχέδια των Riverbed;

Να προωθήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε την δουλειά μας με live, συμμετοχές σε festival και μεγάλες εκδηλώσεις. Να ακουστεί παραέξω και να μας γνωρίσει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται.