DAX RIGGS - SAY GOODNIGHT TO THE WORLD

DAX RIGGS - SAY GOODNIGHT TO THE WORLD

Πως ένας καλλιτέχνης σαν τον DAX RIGGS  παραμένει UNDERGROUND και τόσο αγνωστός στο ευρύ κοινό της μουσικής σκηνής, μετά από τόσες υπεροχές κυκλοφορίες στο πέρασμα του χρόνου, είναι πραγματικά παράξενο.

Ο περίεργος αυτός τύπος από την LUISIANA  καβαλάει στις πλάτες του πολλά χρόνια καλής μουσικής σαν παρακαταθήκη και το πιο ενδιαφέρον είναι πως έχει περπατήσει σε πολλά και διαφορετικά μουσικά μονοπάτια σχεδόν πάντα με επιτυχία.

ACID BATH (1991-1997)

Εάν προσπαθήσει κάποιος να περπατήσει στα παπούτσια του DAX, μπορεί εύκολα να διαπιστώσει  πως δεν φοβήθηκε ποτέ να πειραματιστεί  με πολλά και διαφορετικά μουσικά στιλ, όπως και συνέβη όταν ήταν frontman των ACID BATH(ένα σύμπλεγμα DOOM METAL κα  HARD CORE PUNK) για παράδειγμα, όπου πάντα προσπαθούσε να βάλει τις δικές του πινελιές με τις  φανταστικές και  γεμάτες πάθος ερμηνείες του, όπου τακτικά φανέρωνε τις ποιητικές του τάσεις όπου και αντλούσε θέματα που είχαν να κάνουν κυρίως με τις τις  σκέψεις του για τον θάνατο τα ναρκωτικά αλλά και τα ψυχικά νοσήματα.

images (9).jpg

DEADBOY AND ELEPHMANTMEN (2000-2007)

Το επόμενο βήμα για τον Κ. RIGGS ήταν μια προσπάθεια για αυτόν να αλλάξει την μουσική του κατεύθυνση για άλλη μια φορά και να περάσει σε πιο STONER ήχους, χωρίς βέβαια να λείπουν ποτέ  ορισμένα INDIE και  FOLK στοιχεία .Μετά από δυο πολύ καλά albums (IF THIS IS HELL I AM LUCKY- WE ARE NIGHTSKY) έφτασε για αυτόν η ώρα δοκιμάσει  την τύχη του κυκλοφορόντας τον πρώτο δίσκο με το όνομα του.

WE SING ONLY OF BLLOD OR LOVE

Με αυτόν τον ειλικρινή και χαρακτηριστικό τίτλο, ο DAX μας συστήνετε από την αρχή προσπαθώντας να μας δήξει την πιο blues-ιάρικη πλευρά του παρέα πάντα με την ποιητική του διάθεση να τον συντροφεύει αλλά και την μπαρουτοκαπνισμένη του φωνή  να ξέρνα δηλητήριο  όταν τραγουδά για τις αμαρτίες του.

SAY GOODNIGHT TO THE WORLD

Εδώ τον συναντάμε στην καλύτερη στιγμή του, ώριμος αρκετά στα 36 του χρόνια μας χαρίζει ένα ALBUM που πετάει φωτιές και μας προσκαλεί  στην δική του ROCK  τελετουργία ,την ιδία ώρα που  μάχεται για να εκφράσει τους πιο σκοτεινούς του φόβους και σκέψεις με την μουσική του .Εμείς δεν έχουμε να κάνουμε τίποτε άλλο από το να τον ακολουθήσουμε σε κάθε σκοτεινό διάδρομο που αυτός διάλεξε να περπατήσει και να ζητήσουμε άλλο ένα μπουκάλι αλκοόλ πριν καν τελειώσει το πρώτο, τόσο απλά για να ταυτιστούμε μαζί του και να μοιραστούμε τον πόνο που κυριεύει τα τραγούδια του. Τα I HEAR SATAN,WAKING UP INSANE,GHOST MOVEMENT,είναι ένα τέλειο δείγμα δουλειάς από έναν καλλιτέχνη που μας τραγουδά για την προσωπική του κόλαση και θέλει να γιορτάσει τις βρώμικες ιστορίες του μαζί μας.

CRISIS WHAT CRISIS..? WE STILL HAVE THE SUN ON OUR SIDE

CRISIS WHAT CRISIS..?

«Κρίση»! Η λέξη αυτή με κυνηγάει παντού τα τελευταία δύο χρόνια… Συνέχεια και όχι μόνο εμένα, αλλά και μια ολόκληρη χώρα. Το ίδιο συμβαίνει και με όσους, είτε διάλεξαν είτε αναγκάστηκαν,  να αποχωριστούν την Ελλάδα, προκειμένου να δοκιμάσουν κάπου αλλού την τύχη τους και τις δυνατότητες τους διεκδικώντας όσα τους αξίζουν με σαφώς μεγαλύτερες πιθανότητες.

Είναι ουσιαστικό να κατανοήσουμε και να αξιολογήσουμε ο καθένας από την μεριά του, τι είδους κρίση είναι αυτή που μας περιβάλλει και μας ανάγκασε να αναθεωρήσουμε πολλά από αυτά που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε δεδομένα και αυτονόητα. 

Είναι κρίση χρέους αυτή που καλούμαστε να πληρώσουμε, όπως μας «σερβίρουν» σε καθημερινή βάση, πολιτικοί αλλά και όλοι αυτοί οι δήθεν αμερόληπτοι δημοσιογράφοι, που ενώ στρογγυλοκαθίσει στους –προκλητικά- παχυλούς μισθούς τους, έχουν αναλάβει το «λειτούργημα» (έτσι τους αρέσει να το αποκαλούν) να μας τρομοκρατούν και να μας απειλούν λέγοντας μας ευθαρσώς πως εμείς είμαστε η πηγή του κακού και μοναδικοί υπεύθυνοι των δεινών που μας κατατρέχουν… και επίσης, πως αν δεν ταυτιστούμε με τις απόψεις τους, είμαστε χαμένοι από χέρι;

Ή μήπως είναι κρίση πανικού αυτό που μας καταδιώκει; Διότι αν είναι κρίση πανικού, τότε κλείστε την τηλεόραση και πολύ απλά θα νιώσετε πολύ πιο ήρεμοι!

 Για σκεφτείτε το λίγο: Αν ακούτε σε καθημερινή βάση για αυτοκτονίες, αν πτωχεύετε μέρα παρά μέρα, αν νιώθετε πως δεν ξέρετε τι θα σας ξημερώσει και πάντα βρίσκετε κάποιος εκεί να σας το θυμίζει, αν ακούτε αυτόν τον ξύλινο πολιτικό λόγο επί δεκαετίες και αισθάνεσαι πως υποτιμούν την νοημοσύνη σου, η λύση είναι μία και βρίσκεται πάντα επάνω αριστερά στο τηλεχειριστήριο της τηλεόρασης… εκεί όπου υπάρχει ένα κόκκινο κουμπί (συνήθως μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα) και έχει 3 μαγικά γράμματα: OFF!

Μήπως αντιμετωπίζουμε κρίση ταυτότητας και δεν το ξέρουμε; Μήπως είμαστε περισσότερο Βαλκάνιοι παρά Ευρωπαίοι και μπήκαμε (ή για να το πούμε πιο σωστά μας έβαλαν με το ζόρι) στην Ε.Ε. από την κλειδαρότρυπα ενώ δεν ήμασταν ακόμη έτοιμοι; Μήπως οι ανατολίτικες καταβολές μας που ζουν και βασιλεύουν στο DNA μας, είναι too much, για τους εταίρους μας; Μήπως αγαπάμε περισσότερο το γαλακτομπούρεκο από ένα Γαλλικό croissant? Ή ένα Γερμανικό wurst είναι πολύ light για τα γούστα μας μπροστά στα κοψίδια στα βλάχικα της Βάρης;

ΤΑ 7 ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΜΟΥ

Όσα «μήπως» και αν μας βασανίζουν και όπως και να έχουν τα πράγματα αυτοί είμαστε και καλά κάνουμε!

Το ζήτημα «κρίση» είναι εντελώς υποκειμενικό και εξαρτάται από το πώς βλέπει ο κάθε ένας από εμάς το ποτήρι: Μισοάδειο ή μισογεμάτο;

Ναι! Η όλη κατάσταση δημιούργησε πολλά δυσάρεστα δεδομένα, αλλά μας ανάγκασε να δούμε νέα δεδομένα και κατάφερε να αλλάξει πολλές από τις συνήθειες μας.  

Είμαστε από τη φύση μας αισιόδοξος λαός… άλλωστε ποιος άλλος (μη Ελλην) θα μπορούσε να γράψει στους τοίχους: «κουφάλα νεκροθάφτη δε θα πεθάνουμε ποτέ» και να γίνει σύνθημα μιάς ολόκληρης γενιάς ή ποιος άλλος (μη Έλλην) θα μπορούσε να ζήσει με 10€ στην τσέπη με την ίδια άνεση που θα ζούσε και με 100.000€

Και τώρα καταφέραμε για άλλη μια φορά να προσαρμόσουμε τις αλλαγές αυτές στα δικά μας μέτρα.

Έτσι επιστροφή στις πλατείες… δε φαντάζει –πια- τόσο ξενέρωτο το να αράξεις με την παρέα σου, πίνοντας το ποτό σου στις πλατείες της Αθήνας, άσε που είναι σαν να γυρνάς στα χρόνια της αθωότητας θυμίζοντας έτσι στον εαυτό σου πόσο ωραία διασκέδαζες με αυτόν τον τρόπο λίγα χρόνια πριν.

Ποδήλατο στην Αθήνα; Και όμως κάτι που ακουγόταν σαν ανέκδοτο πριν λίγα χρόνια, έχει γίνει καθημερινό φαινόμενο στους δρόμους της πρωτεύουσας, άλλα και σε πολλές πόλεις της περιφέρειας (και ας μην έχει χτυπηθεί ακόμα από την κρίση τόσο πολύ). Το ποδήλατο αποκτά φανατικούς θαυμαστές μέρα με την μέρα και από εκεί που γκρίνιαζες για την τιμή της βενζίνης η για μία θέση parking, τώρα πια οι ποδηλατάδες της Παρασκευής σε καλούν να τους ακολουθήσεις. 

Απομυθοποίηση των brand names! Ώρα ήταν… πρίν από λίγο καιρό κάποιοι ζούσαν για την «ετικέτα». Τώρα όμως ποιός νοιάζεται τι μάρκα είναι το τζίν σου ή πόσο κόστισαν οι καινούργιες σου γόβες; (ας είναι καλά η μάμα σου ή ακόμη καλύτερα η γιαγιά σου που φύλαγαν την προίκα σου στο χρονοντούλαπο του σπιτιού σου). Το να συνδυάζεις ρούχα και κοσμήματα του σήμερα με άλλα αντίστοιχα μίας άλλης εποχής, εκτός του ότι αυξάνει την δημιουργικότητα σου, φαντάζει τόσο ιδιαίτερο όσο και όμορφο.

Και φυσικά εάν πάχυνες, αδυνάτισες ή ψήλωσες σίγουρα έχεις κάποιον φίλο που βρίσκεται στα πρώην κυβικά σου για να του ανανεώσεις την γκαρνταρόμπα. 

Οι μουσικοί και καλλιτέχνες του δρόμου επέστρεψαν και μπορείς να τους συναντήσεις παντού… Μουσικές για κάθε είδους αυτιά βρίσκονται σχεδόν σε όλα τα στενά της πρωτεύουσας και σε περιμένουν να τις απολαύσεις! Και αν σου περισσεύει κάτι πες ότι αγόρασες ένα πολύ φτηνό εισιτήριο, αλλιώς δεν πειράζει, την άλλη φορά!

Η δημιουργικότητα των νέων ανθρώπων χτυπάει κόκκινο και είναι τόσο εύκολο να την ανταμώσεις και να την θαυμάσεις. Κοσμήματα, διακοσμητικά ,t-shirts και κάθε λογής αντικείμενα, είναι φτιαγμένα από ανθρώπους με μεράκι και φαντασία και που το να κερδίσουν χρήματα από την δουλεία τους, έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

Rooms to let; Νo thanks… ένα φαινόμενο που για κάποιους ξεκίνησε αρκετό καιρό πριν η οικονομική κρίση κάνει την εμφάνιση της και που στις μέρες μας βρίσκει όλο και περισσότερους υποστηρικτές είναι το free camping. Επιστροφή στην φύση λοιπόν! Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο και –μεταξύ μας- το να αποχωριστείς για παράδειγμα 7 από τις 365 μέρες του χρόνου, το πουπουλένιο σου στρώμα δεν συγκρίνεται με την εικόνα που αντικρίζεις για καλημέρα, ανοίγοντας το φερμουάρ της σκηνής σου σε μια παραλία!

Και πέρα από αυτό θα γνωρίσεις ανθρώπους ή το ταίρι της ζωής σου σίγουρα πιο εύκολα από το αν έμενες σε ένα δίκλινο στην Μύκονο!

Η απενοχοποίηση του «δεν έχω λεφτά» έφτασε! Αυτό που μέχρι πριν από ελάχιστο καιρό φάνταζε προσβλητικό και αδιανόητο σήμερα είναι απλά η καθημερινότητα όλων μας…  Και σε αυτήν την καθημερινότητα χωρίς λεφτά μάθαμε να είμαστε δημιουργικοί, να νοιώθουμε ίσοι με τους άλλους διότι μοιραζόμαστε κοινές ΄ςνοιες, διότι μπορούμε να εκτιμήσουμε περισσότερο τα λίγα που έχουμε και να τα διασκεδάσουμε περισσότερο!

Με λίγα λόγια μαθαίνουμε να εκτιμάμε την «φτώχεια» μας έτσι ώστε να μην νοσταλγούμε τον νεοπλουτισμό που ζήσαμε για πολλά πολλά χρόνια!

Το ότι την "ψάχνουμε" τώρα πια εναλλακτικά -με ότι αυτό συνεπάγεται- είναι από μόνο του ένα βήμα μπροστά. Βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει και δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, μια και η εποχή της αλληλεγγύης είναι πια γεγονός και όσοι το ζούνε απλά το χαίρονται.

Τέλος το πιο σημαντικό που κατάφερε η κρίση, είναι ο προβληματισμός… Η απορία και οι σκέψεις για το πως φτάσαμε ως εδώ και για το τι μέλλει γενέσθαι, από εδώ και κάτω. Και αυτός ο προβληματισμός κυριαρχεί στις συζητήσεις των νέων που μέχρι σήμερα το ενδιαφέρον τους περιστρεφόταν γύρω από τα καταναλωτικά αγαθά και την βραδινή έξοδο... Τώρα πια στις συζητήσεις τους πρωταγωνιστές είναι ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Τσίπρας και άλλοι όμοιοι τους (όχι ότι μιλάμε για σπουδαίες προσωπικότητες, αλλά καλώς ή κακώς, αυτοί εκφράζουν το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας) και όχι αν έπρεπε να σφυρίξει πέναλτι ο διαιτητής στο ντέρμπυ της Κυριακής, ή αν το νέο μοντέλο κινητού είναι καλύτερο από το αμέσως προηγούμενο. Ακόμα και το να ακούς από τους πιτσιρικάδες στον δρόμο να φωνάζουν ΈΓΕΡΘΗΤΙ¨ γελώντας και χλευάζοντας όσα παρακολουθούν οι γονείς τους με προσήλωση στα δελτία των 8 είναι από μόνο του μια νίκη.

Γι’ αυτό καλό θα ήταν όλοι μας να δούμε την κρίση σαν ευκαιρία και όχι σαν κατάρα (όπως πολλοί θέλουν να μας την παρουσιάσουν)

YOU FOOL NO ONE - SONGS ONLY FOR FOOLS

YOU FOOL NO ONE...

Η μουσική γεννιέται έχοντας σκοπό να εκφράσει συναισθήματα κυρίως είτε του καλλιτέχνη που δημιουργεί είτε του κοινού στο όποιο απευθύνετε.

Οι λέξεις διαθέτουν το μαγικό διαβατήριο για τα καλυτέρα και πιο μακρινά ταξίδια και χωρούν χιλιάδες ερμηνείες ,ανάλογα με το κέφι και την διάθεση του καθενός .Ακούγοντας κάποιο τραγούδι ο καθένας διεκδικεί την θέση του πρωταγωνιστή στους στίχους του επιθυμώντας διακαώς να το κάνει δικό του και αυτό συμβαίνει ή γιατί περιγράφει μια ιστορία που μπορεί να έχει ζήσει ή γιατί μπορεί να θυμίσει ιδιαίτερες στιγμές.

Υπάρχουν εκατομμύρια λόγοι για να γραφτεί ένα τραγούδι και να ταξιδέψει σαν σύννεφο γύρω από τις ζωές των άλλων, έρωτες, ανυπόφοροι χωρισμοί, καλοκαίρια, χειμώνες ειρήνη πόλεμος , επανάσταση, ξέφρενες στιγμές αλλά και  μεγάλες απογοητεύσεις .Πιάνοντας το από το τέλος ιδού ορισμένοι καλλιτέχνες που ένιωσαν κάποια στιγμή την δική τους απογοήτευση  θεωρώντας τον εαυτό τους κορόιδο και θέλησαν να το μοιραστούν μαζί μας τραγουδώντας για αυτό.

1.ARETHA FRANKLIN-CHAIN OF FOOLS

2.THE BEATLES- FOOL IN THE RAIN

3.THE WHO -WON'T GET FOOLED AGAIN

4.LED ZEPPELIN - FOOL IN THE RAIN 

5.DEEP PURPLE - YOU FOOL NO ONE

6.FOGHAT - FOOL FOR THE CITY

7.WHITESNAKE - FOOL FOR YOUR LOVING

8.BILL DEAL AND RHONDELS - -WHAT KIND OF FOOL DO YOU THINK I AM.? 

9.CINDERELLA - NOBODY'S FOOL

10.DEF LEPPARD - FOOLIN'

Train4brain Musicark: BAD BID - A BOUQUET FULL OF DIZZY SOUNDS

Train4brain Musicark: BAD BID - A BOUQUET FULL OF DIZZY SOUNDS: BAD BID  -  CAN YOU BID THAT BEAT..? Η πρώτη μου γνωριμία με τους BAD BID έγινε λίγο πριν το liv e των FLOGGING MOLLY ,εάν και ομολ...

BAD BID - A BOUQUET FULL OF DIZZY SOUNDS

BAD BID  -  CAN YOU BID THAT BEAT..?

Η πρώτη μου γνωριμία με τους BAD BID έγινε λίγο πριν το live των FLOGGING MOLLY,εάν και ομολογώ πως οι μουσικές τους είχαν φτάσει στα αυτιά μου λίγο καιρό νωρίτερα, ο ασυνήθιστος και αφόρετος ήχος που έχουν γεννήσει οι BAD BID είναι ένα αποτέλεσμα που έχει προκύψει από το διαφορετικό σε σχέση με άλλες μπάντες line-up της, που σημαίνει πως πέρα από τα συνηθισμένα κιθάρα, μπάσο, τύμπανα την εμφάνιση τους κάνουν ένα σαξόφωνο, μια τρομπέτα και δυο βιολιά που συμπληρώνουν τέλεια το ιδιόμορφο αυτό μουσικό πάζλ. Όλη αυτή η διαφορετικότητα που πηγάζει από αυτό το group κάνει ακόμα πιο έντονο το ενδιαφέρον το δικό μου αλλά και πολλών άλλων φίλων της μουσικής για την εξερεύνηση αυτού του νεοεισαχθέντος στην μουσική σκηνή  ήχου.

Από το 2009 που έχει δημιουργηθεί η μπάντα προσπάθησε ή καλυτέρα τόλμησε να παντρέψει τα διαφορετικά ακούσματα της δημιουργώντας παράλληλα κάτι νέο και αξιοπρόσεκτο. Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσουμε την μουσική τους η ταμπέλα θα έγραφε πως πρόκειται για ένα συνονθύλευμα ανάμεσα σε progressive, ,ska, folk με ολίγον τι punk,αλλά οι ταμπέλες είναι πολύ μικρές για να χωρέσουν την ποικιλία που χαρίζουν οι BAD BID.Ο καινοτόμος ήχος της μπάντας σίγουρα δεν είναι ο πιο εύκολος για το μεγαλύτερο μέρος του μουσικού κοινού, αλλά  αν πρωτοπόρες μπάντες σαν αυτή νοιάζονταν για κάτι τέτοιο, η μουσική δεν θα εξελισσόταν ποτέ και αυτό θα ήταν μεγάλο κρίμα, επίσης σχεδόν βέβαιο είναι πως αυτό το ιδιαίτερο group δεν θα γίνει ποτέ εμπορικό (ούτος η άλλος δεν απευθύνετε σε αυτό το κοινό)και ακόμα πιο δύσκολα θα τύχει να ακούσετε ενα τρίλεπτο hit-άκι τους σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό κυρίως γιατί οι συνθέσεις που πλάθουν στο studio σταματούν κάπου στα εφτά λεπτά, αλλά το καλύτερο είναι πως δείχνουν να μην νοιάζονται καθόλου για αυτό το γεγονός ,μένοντας προσηλωμένοι στην δική τους κατεύθυνση, γράφοντας και παίζοντας την μουσική τους χωρίς όρια και καλούπια.

Το feedback που εισέπραξα από το κοινό στο τελευταίο τους live στο  Gagarin σίγουρα θα πρέπει να τους κάνει να νιώθουν περηφάνια ,αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος του ονόματος που ακλουθούσε (flogging molly) η απήχηση που είχαν στον κόσμο ήταν εντυπωσιακή καθώς τα κορμιά  των περισσοτέρων κινιόντουσαν διαρκώς στους ρυθμούς του συγκροτήματος στα σαράντα πέντε λεπτά που βρίσκονταν στην σκηνή, μην μπορώντας να δραπετεύσουν από αυτή τη μελωδική αναρχία που επικρατούσε, με λίγα λόγια οι BAD BID ήταν το τέλειο προσάναμμα πριν τους flogging molly και αυτό το κοινό φάνηκε να το εκτίμησε.

Το επόμενο ραντεβού μαζί τους είναι κλισμένο για τις 27 Οκτώβριου καθώς θα αναλάβουν το ζέσταμα για τον χορό που θα ακολουθήσει παρέα με τους Dub pistols και όλα αυτά λίγο πριν από το release του πρώτου τους album κάπου στις πρώτες μέρες του Νοέμβρη. 

These albums are made for listening (part 1)

THESE ALBUMS ARE MADE FOR LISTENING
SO many years,SO many hours,SO loud the volume..













10.BUDGIE - BANDOLIER 1976


Είναι κρίμα για μια μπάντα σαν και αυτή να μην έχει γνωρίσει την φήμη και την επιτυχία που θα της άξιζε ,οι BUDGIE είναι μια μπάντα που κατάγεται από την ταπεινη και μικρή Ουαλία και έχει κυκλοφορήσει ορισμένα σπουδαία albums αν γυρίσει κανείς τον χρόνο πίσω στην δεκαετία του 70,τα SQUAWK,IN FOR THE KILL και BANDOLIER είναι τα καλύτερα παραδείγματα.Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω την μουσική των BUDGIE θα έλεγα πως πρόκειται για ένα εκρηκτικό μείγμα ανάμεσα σε HARD-ROCK και FUNK,παρέα με τα αργόσυρτα riffs του TONY BOURGE που μπορούν εύκολα να θυμίσουν κάτι από BLACK SABBATH επίσης αυτό που σίγουρα εντυπωσιάζει σε αυτό το group είναι η λεπτή και σχεδόν γυναικεία φωνή του ιθύνοντα νου της μπάντας (τραγουδιστή και μπασίστα) BURKE SHELLEY που κοντράρει άνετα τον GEDDY LEE των RUSH. Όλοι αυτοί οι λόγοι είναι που κάνουν αυτό το τρίο να ξεχωρίζει σε σχέση με άλλες μπάντες της εποχής,μετά από μερικά χρόνια(κυρίως στην δεκαετία του 80) και με πολλές αλλαγές στην σύνθεση τους οι BUDGIE αποφάσισαν να αλλάξουν κατεύθυνση και να ακολουθήσουν πιο heavy   μονοπάτια,αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Check it (who do you want for your love?-Napoleon Bonna-part)













9.BLACKFOOT - STRIKES 1979

Όταν ο RICK MEDLOCK αποφάσισε να εγκαταλείψει τους LYNYRD SKYNYRD λίγο πριν το ντεμπούτο album τους ήταν σίγουρος πως θα τα κατάφερνε,καθώς η συνταγή για αυτόν ήταν γνωστή, αληθινή αγάπη για την  μουσική δύο κιθάρες που ακούγονται σαν  κελάηδημα και πολλές βρώμικες ιστορίες από τον ζόρικο Νότο της Αμερικής.Οι BLACKFOOT μαζί με την τεραστία επιτυχία που εξαργύρωναν την ίδια στιγμή μπάντες σαν τους BLACK OAK ARKANSAS OUTLAWS και φυσικά τους LYNYRD SKYNYRD κατάφεραν να βάλουν το SHOUTHERN ROCK σε κάθε σπίτι δημιουργώντας μια νέα και αναπάντεχη μόδα κάνοντας πολλούς να αγαπήσουν αυτό το νέο είδος μουσικής που μόλις είχε καταφθάσει,ακόμα πέτυχαν να κάνουν όλα τα μεγάλα φεστιβάλ της εποχής να τους ζητάνε να παίξουν για αυτά, πετυχαίνοντας έτσι τον σκοπό τους.Το HIGHWAY SONG το τελευταίο κομμάτι του STRIKES είναι η απάντηση του MEDLOCK στην παλιοπαρέα του(LYNYRD SKYNYRD) για το FREE BIRD, καθόλου άσχημα νομίζω.


Check it (Turn left on a red light-Highway song)
















8.DIAMOND HEAD - WHITE ALBUM 1980

Το New Wave Of British Heavy Metal ξεκίνησε να στήνετε κάπου γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 70,το κοινό της εποχής αναζητούσε κάτι νέο και πιο δυνατό για να ακούσει και οι DIAMOND HEAD παρέα με τους DEF LEPPARD, SAXON και τους TYGERS OF PAN TANG ανέλαβαν να τούς δώσουν αυτό που ακριβώς που ζητούσαν.Το WHITE ALBUM είναι τόσο ηλεκτρικό που μπορεί να σηκώσει νεκρούς από τούς τάφους, η μπάντα αυτή από την Αγγλία μοίραζε απλόχερα την ενέργεια της προς όλους τους οπαδούς του σκληρού ήχου αλλά και σε αυτούς που  είχαν βαρεθεί  τις παρωχημένες  συνθέσεις τις προηγούμενης δεκαετίας. Μέτα την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου τους οι DIAMOND HEAD κατάφεραν να επηρεάσουν πολλά group που περίμεναν με την σειρά τους να να κάνουν την εμφάνιση τους,χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι METALLICA αλλά και πολλοί άλλοι και είμαι σίγουρος πως ο κύριος JAMES HETFIELD κοιμόταν αγκαλιά με το εξώφυλλό του δίσκου καθώς ονειρευόταν το BLACK ALBUM  του δικού του συγκροτήματος.

Check it (Am i evil ?- Lightnining to the nations)