Songs about berlin - ich bin ein Berliner

TEN SONGS ABOUT BERLIN...

1.FILM - BERLIN

2.DEAN MARTIN - A HOT TIME IN THE TOWN OF BERLIN

3.BARCLEY JAMES HARVEST - BERLIN

4.SEX PISTOLS - HOLIDAY IN THE SUN

5.IDEAL - BERLIN

6.LOU REED - BERLIN

7. SAVAGES - FLYING TO BERLIN

8.RAMONES - BORN TO DIE IN BERLIN
















9.WHY - THE HOLLOWS 

















10.BLACK REBEL MOTORCYCLE CLUB - BERLIN

SHOULD I STAY or SHOULD I GO..?

SHOULD I STAY or SHOULD I GO..?


Should I stay or should I go now? 
Should I stay or should I go now? 
If I go there will be trouble 
An if I stay it will be double 
So come on and let me know...

Αν προσπαθήσουμε να διεισδύσουμε στο μυαλό των νέων τις γενιάς μας θα συναντήσουμε εκεί ένα μεγάλο δίλημμα  που τους βασανίζει ανάμεσα στις πολλές και χαώδεις σκέψεις που στριφογυρίζουν τα τελευταία χρόνια εκεί μέσα .Το δίλημμα αυτό δεν είναι άλλο από το ερώτημα που αναγκάστηκα τίθεται , να μείνω ή να φύγω ?,από αυτή τη καινούργια και πρωτόγνωρη κατάσταση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στην Ελλάδα του χρέους.

ΝΑ ΦΥΓΩ (να πάω που?)

Τα τελευταία τρία  χρόνια, το πρώτο θέμα σε ειδήσεις και εφημερίδες είναι το ίδιο και δεν λέει να αλλάξει, η οικονομική κρίση βρίσκετε παντού στην επικαιρότητα ,στις συζητήσεις ,σε ανέκδοτα σε πλάκες με φίλους και ακόμα και αν κάποιος δεν την έχει αισθανθεί ακόμη  είναι δύσκολο να μην νιώσει δέσμιος της και ανήμπορος να της ξεφύγει.

Για έναν νέο με όνειρα και φιλοδοξίες δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος για να μείνει στην Ελλάδα πια και αυτό γιατί δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να δει μακριά ,δηλαδή πράγματα βασικά και αυτονόητα αρχίζουν να φαίνονται όνειρα απλησίαστα ,όπως το να μείνει κάποιος στο δικό του σπίτι και όχι με τους γονείς του ή η ιδέα του να δημιουργήσεις οικογένεια .Γενικότερα ποσό εύκολο είναι να ζήσει κάποιος σε ένα περιβάλλον όπου λείπει η ελπίδα , η προοπτική και η ανθρωπιά και βασιλεύει η μιζέρια και η απαισιοδοξία ?

Η γενική κατήφεια των ημερών που διανύουμε είναι πολύ εύκολο να μας συμπαρασύρει στην δύνη της ,παρακολουθώντας τα όσα συμβαίνουν γύρω μας κάθε μέρα είναι δύσκολο να μην επηρεαστούμε και ακόμα και αν κάποιον  δεν τον έχει αγγίξει η κρίση και θεωρητικά βρίσκετε σε καλή διάθεση ,μοιάζει πολύ δύσκολο να μοιραστεί την χαρά του διπλά σε μια κοινωνία που βασανίζετε και δοκιμάζετε κάθε μέρα ,μιας και αυτομάτως κυριεύετε από ενοχές απέναντι στον περιβάλλον του , ενώ ελλοχεύει και ο κίνδυνος να τον περάσουν και για τον τρελό του χωριού.

Η οικονομική κρίση είναι το δέντρο και όχι το δάσος για τους περισσοτέρους νέους αυτής της χώρας  και αναμφισβήτητα  το γεγονός ότι η κακή οικονομική κατάσταση  που επικρατεί δεν είναι είναι σύμμαχος στις προσδοκίες  και στην εξέλιξη  του καθενός  είναι ένα πρόβλημα, (και μάλιστα μεγάλο) αλλά δεν είναι το μόνο που σε κάνει να θες να φύγεις μακριά.

Η γενιά μου σήμερα έχει να αντιμετωπίσει ένα μεγαλύτερο αντίπαλο, ίσως πιο τρομακτικό και επικίνδυνο όπου δίπλα του νιώθει να ασφυκτιά .Ο αντίπαλος αυτός δεν είναι άλλος από τα κλασσικά Ελληνικά στερεότυπα ,τις χρόνιες αντιλήψεις και γενικότερα το σύστημα που έχει εδραιωθεί χρόνια τώρα και δεν λέει να αλλάξει με τίποτα.

Αναφέρομαι φυσικά στις προηγούμενες γενιές Ελλήνων και ειδικότερα στους γονείς των σημερινών 25αρηδων που έπαιξαν μεγάλο ρόλο σε αυτό που ζούμε τώρα , διαμορφώνοντας ένα μεγάλο μέρος αυτής της κατάστασης στην όποια όλοι οι νέοι σήμερα νιώθουν εγκλωβισμένοι .Οι περισσότεροι από εμάς σήμερα νιώθουμε πως δεν ανήκουμε εδώ , μιας και δεν έχουμε να πούμε κάτι  ή έστω να ταυτιστούμε σε κάτι με τον κλασσικό Ελληνάρα (δημόσιο υπάλληλο ,κομματόσκυλο ,ταρίφα , συνδικαλιστή ,αυτόν που πετάει το άδειο πακέτο τσιγάρα από το παράθυρο του αυτοκινήτου).Οι περισσότεροι νέοι σήμερα δεν νιώθουν την ανάγκη να κατηγοριοποιηθούν και να ανήκουν κάπου  είτε αυτό λέγετε ομάδα  είτε κόμμα  είτε οτιδήποτε άλλο , κάτι που φαντάζει παράλογο και αδιανόητο στα μάτια των μεγαλυτέρων ,χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι οι νέοι σήμερα αδιάφορου ή ότι δεν έχουν άποψη.

ΝΑ ΜΕΙΝΩ (ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙ?)

O σημαντικότερος λόγος που θα μπορούσε να πείσει ένα νέο να μην εγκαταλείψει την Ελλάδα του μνημονίου και της κρίση, πέρα  από τους προφανείς λόγους όπως, οικογένεια, φίλοι, συνήθειες, ήλιος είναι για να είναι παρόν στα γεγονότα και τις εξελίξεις.

Είναι  εντελώς άλλη υπόθεση να επιλέγεις να φύγεις από την χώρα σου προκειμένου να καλύψεις τις φιλοδοξίες σου και άλλο πράγμα να σε αναγκάζουν οι καταστάσεις, όσοι αποφάσισαν τελικά να μείνουν, σε πείσμα των καιρών το έκαναν γιατί πολύ απλά δεν θέλησαν να απέχουν, αντιθέτως μένουν για να γίνουν μέρος της λύσης όλου αυτού του προβλήματος  και να διεκδικήσουν τα αυτονόητα , για τον απλούστατο λόγο ότι εδώ γεννήθηκαν.

Το αίσθημα ευθύνης είναι αυτό που οπλίζει με θάρρος τα χέρια όσων θέλησαν να παραμείνουν κάτοικοι της χώρας, ευθύνη για όσα θα συναντήσουν οι επόμενες γενιές μετά από εμάς ,μιας και δεν θέλουμε να μας  κατηγορήσουν πως παραμείναμε αδρανείς θεατές , στα σχέδια  όλων όσων θέλησαν να κουτσουρέψουν τις ζωές μας.

Ένας ακόμα σημαντικός παράγοντας που θα μπορούσε να παίξει ρόλο στην απόφαση ενός νέου να παραμείνει στην Ελλάδα, είναι για να αφυπνίσει όσους εξακολουθούν να κοιμούνται παρέα με την αδιαφορία .Η αποχή ορισμένων από τα γεγονότα , τα καταθλιπτικά βλέμματα στους δρόμους ,η κριτική από τον καναπέ του σαλονιού , μετατρέπονται σε κίνητρο για όσους πιστεύουν ότι είναι στο χέρι μας να αλλάξουν τα πράγματα , αρκεί να γίνουμε πολλοί.