Mystic Braves - Live Review @Oslo Hackney London(1-12-16)

Mystic Braves - Live Review @Oslo Hackney London(1-12-16)

 

Η αλήθεια είναι πως δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στην θέση των εκλεκτών θαμώνων του An Club, όπου προ ολίγων ημερών  ματαιώθηκε η πολυαναμενόμενη συναυλία των Mystic Braves.

Αντίθετα το πενταμελές συγκρότημα από την Καλιφόρνια έμελε να είναι πιστό στο ραντεβού του την πρώτη και αρκετά παγωμένη μέρα του Δεκέμβρη στο Λονδίνο και συγκεκριμένα στον πολύ όμορφο χώρο του Oslo Hackney.

 Οι Mystic Braves παρέα με τους Allah Las,The Growlers και Night Beats είναι από τους πρωτεργάτες νέο ψυχεδελικής garage σκηνή,που τυγχάνει τεράστιας αναγνώρισης από κοινό και κριτικούς την τελευταία τουλάχιστον πενταετία,μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο το ακροατήριο τους με τον καιρό.

 Γύρω στις 10περίπου ,οι Braves  εμφανίζονται σιγά σιγά στην σκηνή φέρνοντας μαζί τους ένα άρωμα από την ξέγνοιαστη δεκαετία του "60,κυρίως με την εμφάνιση τους που παραπέμπει στις ένδοξες μέρες των hippies  και στην κλασική Spy - Garage  τάση που γεννήθηκε και γνώρισε στιγμές δόξας κυρίως μέσα από τον συνδυασμό όλων αυτών των χαρακτηριστικών.



Με το τρίτο τους κατά σειρά άλμπουμ Days of yesteryears να έχει όπως αναμενόταν την τιμητική του,αν και πιο αδύναμο σε σχέση με ότι έχουν κυκλοφορήσει ως τώρα(Mystic Braves - Desert Island),το ταξίδι πίσω σε αυτήν την ιδιαίτερη εποχή με τους πολλούς νοσταλγούς αλλά και ακόμα περισσότερους θαυμαστές έχει μόλις  ξεκινήσει.

 Την αρχή κάνει το To myself και αμέσως την σκυτάλη παίρνει το Great Company βάζοντας το κοινό στο κλίμα της βραδιάς.Ένα από τα πολλά κομμάτια των Braves  που ξεχωρίζω είναι το Vicious Cycle το οποίο είναι το επόμενο στην σειρά και αμέσως νιώθεις να αιχμαλωτίζεσαι στην ψυχεδελική διάθεση του γκρουπ.

 Τα Mystic Rabbit,Desert Island και Earthshake τολμώ να πω πως θεωρούνται κλασσικά κομμάτια του συγκεκριμένου σχήματος, με τον κόσμο να δείχνει να το απολαμβάνει παραδομένος στους ψυχεδελικούς ρυθμούς των Καλιφορνέζων μουσικών.

 Ορισμένα κομμάτια από το "Yesteryear" δεν έτυχαν ιδιαίτερης ανταπόκρισης από το κοινό,συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου είναι η αλήθεια,παρά το γεγονός πως μέτρα ήδη περίπου ένα χρόνο ζωής.

Για φινάλε οι κράτησαν το καλύτερο, ο λόγος για το "Bright  blue day haze" όπου το τράβηξαν αρκετά παραπάνω ως όφειλαν από την στούντιο εκτέλεση του  παρατείνοντας για λίγο ακόμα την διάρκεια της εμφάνισης τους, η οποία διήρκεσε περίπου μια ώρα.

 Μοναδικό μελανό σημείο της βραδιάς όσο αναφορά εμένα προσωπικά το γεγονός πως δεν ακούστηκε ποτέ ένα από τα πρώτα κομμάτια που ξεχώρισα από τους Braves και μιλάω φυσικά για το "Trippin like i do" όπως επίσης φαντάζομαι και την μεγάλη απογοήτευση από ένα μεγάλο όγκο των φανς τους για την απουσία του "Strange lovers", το κομμάτι το οποίο τους έκανε ιδιαίτερα γνωστούς στο ευρύ κοινό.

Riverbed - One Take (Album review)

Riverbed - One Take (Album Review)

Ακούγοντας μετά από αρκετές είναι η αλήθεια επαναλήψεις το νέο άλμπουμ των Riverbed με τίτλο One Take ,μου έκανε ιδιαίτερα θετική εντύπωση η διάθεση της μπάντας για στροφή προς πιο καθαρόαιμους rock ήχους σε σχέση με το προ διετίας ντεμπούτο τους.



Στο One Take εύκολα παρατηρεί κανείς πως το γκρουπ έχοντας ένα έξτρα κίνητρο μετά από ορισμένες προσθαφαιρέσεις μελών όπου μεσολάβησαν,επιλέγει να κινηθεί όχι τόσο με βάση την εμπορικότητα των κομματιών,αλλά αντίθετα φαίνεται να υιοθετεί έναν πιο ώμο και σκληρό ήχο για να ντύσει της συνθέσεις του.

Αν μη τι άλλο, αυτό είναι κάτι που προσωπικά μου προκαλεί μια ευχάριστη έκπληξη ανεβάζοντας και άλλο τις προσδοκίες μου,ιδιαίτερα αν συνυπολογίσουμε το γεγονός πως τα περισσότερα γκρουπ επιλέγουν συνήθως να ακολουθήσουν την αντίθετη διαδρομή, αν κοιτάξει κανείς πίσω στην ιστορία.

Η φυσική εξέλιξη του ομώνυμου ντεμπούτο των Riverbed ,σε συνδυασμό με την τριβή της μπάντας με πολλές live εμφανίσεις στο διάστημα που μεσολάβησε αλλά και ορισμένα διαφορετικά στοιχεία που προσέθεσαν τα νέα τους μέλη, δημιούργησαν ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.




Ο επιτηδευμένα ατημέλητος ήχος που διάλεξαν να για την παραγωγή των κομματιών είναι αυτός που θεωρώ πως τα αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο,προσθέτοντας μια μυρωδιά από live εκτέλεση που σου φτάνει μέχρι τα ρουθούνια,κάνοντας το αποτέλεσμα ιδιαίτερο από κάθε άποψη με όλο το ρίσκο που κάτι τέτοιο εμπεριέχει  .

To άλμπουμ διακατέχεται στο σύνολο του  από την μαγική αύρα των 70"s .Τα Fade Away,Paradise και Devil Woman θα μπορούσαν να βρίσκονται σε οποιονδήποτε δίσκο των Cactus η των Leaf Hound για παράδειγμα, κάτι που δεν συμβαίνει ιδιαίτερα συχνά στις μέρες μας και μόνο ως ευχάριστο γεγονός θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε.

 Το Moonlight of my heart είναι άλλο ένα κομμάτι που ξεχωρίζω από το άλμπουμ λόγω της λυρικότητας που το χαρακτηρίζει κυρίως .

 Επίσης τα European και Souls are flying προσθέτουν μια απαραίτητη ποικιλία στον δίσκο, ιδιαίτερα το πρώτο φανερώνει μια πιο Indie αισθητική που ομολογουμένως οι Riverbed  δεν μας έχουν συνηθίσει με τις συνθέσεις τους ως τώρα ,προσωπικά τέτοιοι πειραματισμοί για εμένα είναι πάντα καλοδεχούμενοι μιας και φανερώνουν την διάθεση για εξέλιξη.

 Η φωνή του Αποστόλη φέρνει στο νου τον αξεπέραστο David Coverdale ως ένα σημείο φυσικά,κυρίως της πρώιμης εποχής του με κύριο χαρακτηριστικό το πάθος και το γρετζο απαραίτητο στοιχείο για να απογειώσει τα κομμάτια του άλμπουμ.

Αν θεωρείς τον εαυτό σου φαν του αυθεντικού Hard Rock χωρίς ιδιαίτερες φανφάρες, το One Take είναι ένα άλμπουμ το οποίο κάνει πολύ καλά την δουλειά του και θα σε κάνει να το λατρέψεις.

 

>

https://mysp.ac/3eUabhttps://mysp.ac/3eUab

Riverbed - An interview with Riverbed

Riverbed- An interview with Riverbed

Οι  Riverbed επέστρεψαν με νέο άλμπουμ σχεδόν δύο χρόνια μετά το ομολογουμένως αξιόλογο ντεμπούτο τους.Με αρκετές αλλαγές στην σύνθεση τους η τετραμελείς πλέον hard rock μπάντα με έδρα την Αθήνα μας παρουσιάζει την νέα της δουλειά με τίτλο One Take και αποκαλύπτει τα σχέδια της για το μέλλον,αλλά και τι μεσολάβησε από το ξεκίνημα της καριέρας τους ως σήμερα.

- Δεύτερο άλμπουμ για τους Riverbed,τι θα πρέπει να περιμένουν οι fan σας σε σχέση με το περιεχόμενο του δίσκου  (One Take)που κυκλοφόρησε πριν από λίγο διάστημα;

- Η μπάντα είναι σε μια πιο ώριμη και δημιουργική φάση από ότι στο παρελθόν, με αρκετά πιο ωμό ήχο παραμένοντας ωστόσο πιστή στην αγάπη της για το ποιοτικό classic/ vintage rock. 

- Ακούγοντας το  One Take είναι εύκολο να παρατηρήσει κανείς πως υπάρχει μια τάση από μεριά σας για επιστροφή σε πιο καθαρόαιμους Rock ήχους,δείχνοντας να μην υπολογίζετε πια τόσο πολύ στην εμπορικότητα των συνθέσεων σας σε σχέση με παλαιότερα, κατά πόσο ισχύει κάτι τέτοιο ;

- Πάντα το rock ήταν αυτό που μας εξέφραζε.  Συγκριτικά με τον πρώτο δίσκο, στο One Take όλοι συνέβαλλαν στην σύνθεση, στην ενορχήστρωση και στον τελικό... “καλλωπισμό” των κομματιών. Αυτή η σύνθεση και ενίοτε σύγκρουση απόψεων, διαμόρφωσε  ένα ομοιογενές album με ένα ξεχωριστό -θέλουμε να πιστεύουμε- ήχο, τον ήχο των Riverbed εν έτη 2016. Σε όλη αυτήν την δημιουργική διαδικασία της σύνθεσης, η εμπορικότητα ή μη των κομματιών δεν μας απασχόλησε

καθόλου. Το μόνο που μας ένοιαζε ήταν οι ιδέες που έπεσαν στο τραπέζι, τα riff, οι ρυθμοί, οι ήχοι και οι στίχοι, να μας εξέφραζαν όλους και να μας ικανοποιούσανε σε αισθητικό / καλλιτεχνικό επίπεδο.

Από κει και πέρα, υπάρχουν πιο καθετοποιημένα social media με ξεκάθαρο μουσικό χαρακτήρα, που ωστόσο στην χώρα μας δεν είναι και τόσο δημοφιλή, και η αποτελεσματικότητα τους είναι και αυτή υπό αμφισβήτηση. 

-  Γιατί να αγοράσει κάποιος το One Take;

... για να βγάλουμε τα “σπασμένα” χαχαχα! Σοβαρά, τώρα, για να ακούσει ένα γνήσιο και “σφιχτό” hard/ classic rock album με 70s νοοτροπία /αισθητική. Με εννιά καλοστημένα τραγούδια που ξεφεύγουν από την mainstream φιλοσοφία του “θα ακούτε το refrain μέχρι να το αποστηθίσετε”, που πότε θα σας κάνουν να “χτυπηθείτε” στον ρυθμό τους και πότε θα κεντρίσουν το αυτί σας με τους στίχους , τις μελωδίες τους... με αυτό που έχουν να πουν. 

- Ένα συχνό φαινόμενο ειδικά στον χώρο της Rock είναι οι συχνές αλλαγές μελών   στις συνθέσεις των γκρουπ, τι συνέβη στην δική σας περίπτωση και προέκυψαν τόσο μεγάλες αλλαγές ;

- Κοίτα η ζωή των rock μουσικών και δει στην Ελλάδα δεν είναι εύκολη, ούτε οι ίδιοι οι rock μουσικοί είμαστε εύκολοι ως χαρακτήρες. Κάποια μέλη άλλαξαν λόγω άλλων υποχρεώσεων που δεν τους αφήναν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της μπάντας (σε χρόνο, παρουσία, διαθεσιμότητα αλλά και ενέργεια), άλλοι είχαν διαφορετικές μουσικές απόψεις, άλλοι μετακόμισαν σε άλλες πολιτείες... Με όλους κρατάμε άριστες σχέσεις και αυτό είναι πραγματικό ευτύχημα.

Η παρούσα σύνθεση της μπάντας είναι η μακροβιότερη, είμαστε μαζί δύο χρόνια και νιώθουμε περηφάνια για ότι έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα.

- Εδώ και ένα μικρό διάστημα έχετε ξεκινήσει την προώθηση του νέου σας δίσκου, ποιο είναι το Feedback που λαμβάνετε από τους fans σας κυρίως στις  live  εμφανίσεις σας αλλά και γενικότερα από τα Social media;

Το feedback που παίρνουμε από τους φίλους της μπάντας είναι θετικό κάτι που μας γεμίζει με ενέργεια και διάθεση για το μέλλον. Από και και πέρα, σε ότι αφορά στα social media αυτά είναι μια... πονεμένη ιστορία. Γενικότερα, το feedback στα social media έχει πεθάνει ή για να ακριβολογώ είναι ελάχιστο. Ποστάρεις ένα κομμάτι, ένα video clip ή ένα ολόκληρο album και μαζεύεις ένα Like ή ένα emoji, που ωστόσο τις περισσότερες φορές δεν συνοδεύεται ούτε καν από μια πραγματική αναπαραγωγή / προβολή. Δεν είναι ζητούμενο μιας μπάντας, τα likes στις δημοσιεύσεις.  Ζητούμενο είναι να ακουστεί η μουσική της. Είναι δύσκολο μέσα στον καταιγισμό των πληροφοριών που δέχεται ένας χρήστης των Facebook/ Twitter στο timeline του, να αφιερώσει χρόνο για να ανακαλύψει καινούργια πράγματα (να ακούσει ένα τραγούδι, να διαβάσει ένα κείμενο)... μόνο like σε thumbnails γίνονται, καμία ουσιαστική επικοινωνία (με ελάχιστες εξαιρέσεις).

- Πως θα περιγράφατε την νέα σας δουλειά και που θα εντοπίζατε  τις σημαντικότερες διάφορες σε σχέση με το πρώτο σας άλμπουμ;

Το One Take είναι ένας αυθεντικός δίσκος Riverbed. Σίγουρα για την μπάντα αποτελεί ένα βήμα προόδου, μιας καλλιτεχνικής ωρίμανσης. Υπάρχουν πολλές και σημαντικές διαφορές σε σχέση με το πρώτο album, τόσο στην ποιότητα παραγωγής, στον τρόπο ηχογράφησης (που έγινε με τέτοιες συνθήκες ώστε να προσδώσει μια live αισθητική σε όλα τα κομμάτια) και στην διαδικασία ενορχήστρωσης.  Μουσικά, αν θέλεις, όπως και συ ο ίδιος επεσήμανες στην προηγούμενη ερώτηση, σαφώς και το One Take είναι πιο “καθαρόαιμο” vintage / classic rock από το “Face of Reality”, όπου ήταν πιο έντονες και άλλες επιρροές μας (είτε από progressive / art rock, είτε ακόμα και από pop).

- Πως προέκυψε ο τίτλος του νέου σας άλμπουμ OneTake; Σημαίνει κάτι ιδιαίτερο και ποιος από την μπάντα είχε την ιδέα να το ονομάσετε έτσι;

Η ιδέα ήταν από κοινού του Στέφανου και του Αποστόλη, όταν σε μια συζήτηση χαριτολόγησε  ο ένας από τους δύο πως ο “δίσκος γράφτηκε από όλους μας σχεδόν με την πρώτη λήψη (One Take)”.

Είναι εύηχος σαν τίτλος, μας άρεσε και το κρατήσαμε. Εξάλλου εκφράζει απόλυτα και την αυθεντικότητα του album. Δεν υπάρχουν “φτιασίδια” μέσα, επεμβάσεις εκ των υστέρων. Ότι ακούτε στο δίσκο, το παίζουμε και live, γιατί υπό μια έννοια και ο δίσκος ηχογραφήθηκε και αντιμετωπίστηκε από μας με live νοοτροπία. Και ξέρεις στα live δεν υπάρχει δεύτερο take. 

- Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε την τεράστια επιτυχία που σημειώνουν πολλές Ελληνικές μπάντες καταφέρνοντας να  κερδίσουν ιδιαίτερη αναγνώριση στο εξωτερικό με κυριότερα παραδείγματα  τους Planet of Zeus,1000 Mod και Big Nose Attack, πως εξηγείτε εσείς αυτό το φαινόμενο και ποιες είναι οι δικές σας φιλοδοξίες ;

- Η Ελλάδα πάντα έβγαζε καλές μπάντες και στον χώρο του αγγλόφωνου rock. Εξαιρετικοί μουσικοί υπήρχαν πάντα στην χώρα μας. Στις προηγούμενες δεκαετίες ήταν πολύ δύσκολο να ακουστεί η μουσική σου στο εξωτερικό, γιατί υστερούσαμε σε επίπεδο παραγωγής, ηχογράφησης, promotion, management και γενικότερα παντού (ακόμα και στην προφορά των αγγλικών). Τώρα αυτή η ψαλίδα έχει κλείσει σημαντικά (αμφιβάλλουμε αν καν υφίσταται πλέον).  Η αναγνώριση στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό έρχεται μόνο ως αποτέλεσμα ποιοτικής δουλειάς, μακρόχρονης σκληρής

προσπάθειας και επιμονής. Σίγουρα είναι και θέμα τύχης και συγκυριών, αλλά αυτοί είναι αστάθμητοι παράγοντες.  Εμείς είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να ακουστεί η μουσική μας παραέξω – σε ένα μεγαλύτερο ακροατήριο, και να αποκτήσει η δουλειά μας την αναγνωρισιμότητα που της αξίζει.

- Ποια είναι τα κομμάτια που εσείς ξεχωρίζετε από τον νέο σας δίσκο και γιατί;

- Θα σου απαντούσα με το κλασικό “είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τα παιδιά σου;”, αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Κάποια κομμάτια σημαίνουν περισσότερα για μας, είτε για το πως γραφτήκαν, είτε εξαιτίας της συναισθηματικής κατάστασης που εκφράζουν, είτε για το πως μας κάνουν να νιώθουμε πάνω στην σκηνή. Στην ίδια ερώτηση, λοιπόν, αν μας ρωτήσεις τον καθένα ξεχωριστά θα λάβεις τέσσερις διαφορετικές απαντήσεις και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό.  Νομίζω, όμως, πως όλοι συγκλίνουμε στα παρακάτω: Fade Away, Devil Woman, Moonlight of My Heart, Souls are Flying.

-  Ποια είναι τα άμεσα σχέδια των Riverbed;

Να προωθήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε την δουλειά μας με live, συμμετοχές σε festival και μεγάλες εκδηλώσεις. Να ακουστεί παραέξω και να μας γνωρίσει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται.