CRISIS WHAT CRISIS..?
«Κρίση»! Η λέξη αυτή με κυνηγάει παντού τα τελευταία δύο
χρόνια… Συνέχεια και όχι μόνο εμένα, αλλά και μια ολόκληρη χώρα. Το ίδιο
συμβαίνει και με όσους, είτε διάλεξαν είτε αναγκάστηκαν, να αποχωριστούν την Ελλάδα, προκειμένου να
δοκιμάσουν κάπου αλλού την τύχη τους και τις δυνατότητες τους διεκδικώντας όσα
τους αξίζουν με σαφώς μεγαλύτερες πιθανότητες.
Είναι ουσιαστικό να κατανοήσουμε και να αξιολογήσουμε ο καθένας από την μεριά του, τι είδους κρίση είναι αυτή που μας περιβάλλει και μας ανάγκασε να αναθεωρήσουμε πολλά από αυτά που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε δεδομένα και αυτονόητα.
Είναι κρίση χρέους αυτή που καλούμαστε να πληρώσουμε, όπως μας «σερβίρουν» σε καθημερινή βάση, πολιτικοί αλλά και όλοι αυτοί οι δήθεν αμερόληπτοι δημοσιογράφοι, που ενώ στρογγυλοκαθίσει στους –προκλητικά- παχυλούς μισθούς τους, έχουν αναλάβει το «λειτούργημα» (έτσι τους αρέσει να το αποκαλούν) να μας τρομοκρατούν και να μας απειλούν λέγοντας μας ευθαρσώς πως εμείς είμαστε η πηγή του κακού και μοναδικοί υπεύθυνοι των δεινών που μας κατατρέχουν… και επίσης, πως αν δεν ταυτιστούμε με τις απόψεις τους, είμαστε χαμένοι από χέρι;
Ή μήπως είναι κρίση πανικού αυτό που μας καταδιώκει; Διότι αν είναι κρίση πανικού, τότε κλείστε την τηλεόραση και πολύ απλά θα νιώσετε πολύ πιο ήρεμοι!
Είναι ουσιαστικό να κατανοήσουμε και να αξιολογήσουμε ο καθένας από την μεριά του, τι είδους κρίση είναι αυτή που μας περιβάλλει και μας ανάγκασε να αναθεωρήσουμε πολλά από αυτά που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε δεδομένα και αυτονόητα.
Είναι κρίση χρέους αυτή που καλούμαστε να πληρώσουμε, όπως μας «σερβίρουν» σε καθημερινή βάση, πολιτικοί αλλά και όλοι αυτοί οι δήθεν αμερόληπτοι δημοσιογράφοι, που ενώ στρογγυλοκαθίσει στους –προκλητικά- παχυλούς μισθούς τους, έχουν αναλάβει το «λειτούργημα» (έτσι τους αρέσει να το αποκαλούν) να μας τρομοκρατούν και να μας απειλούν λέγοντας μας ευθαρσώς πως εμείς είμαστε η πηγή του κακού και μοναδικοί υπεύθυνοι των δεινών που μας κατατρέχουν… και επίσης, πως αν δεν ταυτιστούμε με τις απόψεις τους, είμαστε χαμένοι από χέρι;
Ή μήπως είναι κρίση πανικού αυτό που μας καταδιώκει; Διότι αν είναι κρίση πανικού, τότε κλείστε την τηλεόραση και πολύ απλά θα νιώσετε πολύ πιο ήρεμοι!
Για σκεφτείτε το λίγο: Αν ακούτε σε καθημερινή βάση για αυτοκτονίες, αν πτωχεύετε μέρα παρά μέρα, αν νιώθετε πως δεν ξέρετε τι θα σας ξημερώσει και πάντα βρίσκετε κάποιος εκεί να σας το θυμίζει, αν ακούτε αυτόν τον ξύλινο πολιτικό λόγο επί δεκαετίες και αισθάνεσαι πως υποτιμούν την νοημοσύνη σου, η λύση είναι μία και βρίσκεται πάντα επάνω αριστερά στο τηλεχειριστήριο της τηλεόρασης… εκεί όπου υπάρχει ένα κόκκινο κουμπί (συνήθως μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα) και έχει 3 μαγικά γράμματα: OFF!
Μήπως αντιμετωπίζουμε κρίση ταυτότητας και δεν το ξέρουμε; Μήπως είμαστε περισσότερο Βαλκάνιοι παρά Ευρωπαίοι και μπήκαμε (ή για να το πούμε πιο σωστά μας έβαλαν με το ζόρι) στην Ε.Ε. από την κλειδαρότρυπα ενώ δεν ήμασταν ακόμη έτοιμοι; Μήπως οι ανατολίτικες καταβολές μας που ζουν και βασιλεύουν στο DNA μας, είναι too much, για τους εταίρους μας; Μήπως αγαπάμε περισσότερο το γαλακτομπούρεκο από ένα Γαλλικό croissant? Ή ένα Γερμανικό wurst είναι πολύ light για τα γούστα μας μπροστά στα κοψίδια στα βλάχικα της Βάρης;
ΤΑ 7 ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΜΟΥ
Όσα «μήπως» και αν μας βασανίζουν και όπως και να έχουν τα πράγματα αυτοί είμαστε και καλά κάνουμε!
Το ζήτημα «κρίση» είναι εντελώς υποκειμενικό και
εξαρτάται από το πώς βλέπει ο κάθε ένας από εμάς το ποτήρι: Μισοάδειο ή
μισογεμάτο;
Ναι! Η όλη κατάσταση δημιούργησε πολλά δυσάρεστα δεδομένα,
αλλά μας ανάγκασε να δούμε νέα δεδομένα και κατάφερε να αλλάξει πολλές από τις
συνήθειες μας.
Είμαστε από τη φύση μας αισιόδοξος λαός… άλλωστε ποιος
άλλος (μη Ελλην) θα μπορούσε να γράψει στους τοίχους: «κουφάλα νεκροθάφτη δε θα
πεθάνουμε ποτέ» και να γίνει σύνθημα μιάς ολόκληρης γενιάς ή ποιος άλλος (μη
Έλλην) θα μπορούσε να ζήσει με 10€ στην τσέπη με την ίδια άνεση που θα ζούσε
και με 100.000€
Και τώρα καταφέραμε για άλλη μια φορά να προσαρμόσουμε
τις αλλαγές αυτές στα δικά μας μέτρα.
Έτσι επιστροφή στις πλατείες… δε φαντάζει –πια- τόσο ξενέρωτο το να αράξεις με την παρέα σου, πίνοντας το ποτό σου στις πλατείες της Αθήνας, άσε που είναι σαν να γυρνάς στα χρόνια της αθωότητας θυμίζοντας έτσι στον εαυτό σου πόσο ωραία διασκέδαζες με αυτόν τον τρόπο λίγα χρόνια πριν.
Ποδήλατο στην Αθήνα; Και όμως κάτι που ακουγόταν σαν ανέκδοτο πριν λίγα χρόνια,
έχει γίνει καθημερινό φαινόμενο στους δρόμους της πρωτεύουσας, άλλα και σε
πολλές πόλεις της περιφέρειας (και ας μην έχει χτυπηθεί ακόμα από την κρίση
τόσο πολύ). Το ποδήλατο αποκτά φανατικούς θαυμαστές μέρα με την μέρα και από
εκεί που γκρίνιαζες για την τιμή της βενζίνης η για μία θέση parking, τώρα
πια οι ποδηλατάδες της Παρασκευής σε καλούν να τους ακολουθήσεις.
Απομυθοποίηση των brand names! Ώρα ήταν… πρίν από λίγο καιρό κάποιοι ζούσαν για την «ετικέτα». Τώρα όμως ποιός νοιάζεται τι μάρκα είναι το τζίν σου ή πόσο κόστισαν οι καινούργιες σου γόβες; (ας είναι καλά η μάμα σου ή ακόμη καλύτερα η γιαγιά σου που φύλαγαν την προίκα σου στο χρονοντούλαπο του σπιτιού σου). Το να συνδυάζεις ρούχα και κοσμήματα του σήμερα με άλλα αντίστοιχα μίας άλλης εποχής, εκτός του ότι αυξάνει την δημιουργικότητα σου, φαντάζει τόσο ιδιαίτερο όσο και όμορφο.
Έτσι επιστροφή στις πλατείες… δε φαντάζει –πια- τόσο ξενέρωτο το να αράξεις με την παρέα σου, πίνοντας το ποτό σου στις πλατείες της Αθήνας, άσε που είναι σαν να γυρνάς στα χρόνια της αθωότητας θυμίζοντας έτσι στον εαυτό σου πόσο ωραία διασκέδαζες με αυτόν τον τρόπο λίγα χρόνια πριν.
Ποδήλατο στην Αθήνα; Και όμως κάτι που ακουγόταν σαν ανέκδοτο πριν λίγα χρόνια,
έχει γίνει καθημερινό φαινόμενο στους δρόμους της πρωτεύουσας, άλλα και σε
πολλές πόλεις της περιφέρειας (και ας μην έχει χτυπηθεί ακόμα από την κρίση
τόσο πολύ). Το ποδήλατο αποκτά φανατικούς θαυμαστές μέρα με την μέρα και από
εκεί που γκρίνιαζες για την τιμή της βενζίνης η για μία θέση parking, τώρα
πια οι ποδηλατάδες της Παρασκευής σε καλούν να τους ακολουθήσεις. Απομυθοποίηση των brand names! Ώρα ήταν… πρίν από λίγο καιρό κάποιοι ζούσαν για την «ετικέτα». Τώρα όμως ποιός νοιάζεται τι μάρκα είναι το τζίν σου ή πόσο κόστισαν οι καινούργιες σου γόβες; (ας είναι καλά η μάμα σου ή ακόμη καλύτερα η γιαγιά σου που φύλαγαν την προίκα σου στο χρονοντούλαπο του σπιτιού σου). Το να συνδυάζεις ρούχα και κοσμήματα του σήμερα με άλλα αντίστοιχα μίας άλλης εποχής, εκτός του ότι αυξάνει την δημιουργικότητα σου, φαντάζει τόσο ιδιαίτερο όσο και όμορφο.
Και φυσικά εάν πάχυνες, αδυνάτισες ή ψήλωσες σίγουρα
έχεις κάποιον φίλο που βρίσκεται στα πρώην κυβικά σου για να του ανανεώσεις την
γκαρνταρόμπα.
Οι μουσικοί και καλλιτέχνες του δρόμου επέστρεψαν και μπορείς να τους συναντήσεις παντού… Μουσικές για κάθε είδους αυτιά βρίσκονται σχεδόν σε όλα τα στενά της πρωτεύουσας και σε περιμένουν να τις απολαύσεις! Και αν σου περισσεύει κάτι πες ότι αγόρασες ένα πολύ φτηνό εισιτήριο, αλλιώς δεν πειράζει, την άλλη φορά!
Οι μουσικοί και καλλιτέχνες του δρόμου επέστρεψαν και μπορείς να τους συναντήσεις παντού… Μουσικές για κάθε είδους αυτιά βρίσκονται σχεδόν σε όλα τα στενά της πρωτεύουσας και σε περιμένουν να τις απολαύσεις! Και αν σου περισσεύει κάτι πες ότι αγόρασες ένα πολύ φτηνό εισιτήριο, αλλιώς δεν πειράζει, την άλλη φορά!
Η δημιουργικότητα των νέων ανθρώπων χτυπάει κόκκινο και
είναι τόσο εύκολο να την ανταμώσεις και να την θαυμάσεις. Κοσμήματα, διακοσμητικά
,t-shirts και κάθε λογής
αντικείμενα, είναι φτιαγμένα από ανθρώπους με μεράκι και φαντασία και που το να
κερδίσουν χρήματα από την δουλεία τους, έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Rooms to let; Νo thanks… ένα φαινόμενο που για κάποιους ξεκίνησε αρκετό καιρό πριν η οικονομική κρίση κάνει την εμφάνιση της και που στις μέρες μας βρίσκει όλο και περισσότερους υποστηρικτές είναι το free camping. Επιστροφή στην φύση λοιπόν! Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο και –μεταξύ μας- το να αποχωριστείς για παράδειγμα 7 από τις 365 μέρες του χρόνου, το πουπουλένιο σου στρώμα δεν συγκρίνεται με την εικόνα που αντικρίζεις για καλημέρα, ανοίγοντας το φερμουάρ της σκηνής σου σε μια παραλία!
Rooms to let; Νo thanks… ένα φαινόμενο που για κάποιους ξεκίνησε αρκετό καιρό πριν η οικονομική κρίση κάνει την εμφάνιση της και που στις μέρες μας βρίσκει όλο και περισσότερους υποστηρικτές είναι το free camping. Επιστροφή στην φύση λοιπόν! Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο και –μεταξύ μας- το να αποχωριστείς για παράδειγμα 7 από τις 365 μέρες του χρόνου, το πουπουλένιο σου στρώμα δεν συγκρίνεται με την εικόνα που αντικρίζεις για καλημέρα, ανοίγοντας το φερμουάρ της σκηνής σου σε μια παραλία!
Και πέρα από αυτό θα γνωρίσεις ανθρώπους ή το ταίρι της
ζωής σου σίγουρα πιο εύκολα από το αν έμενες σε ένα δίκλινο στην Μύκονο!
Η απενοχοποίηση του «δεν έχω λεφτά» έφτασε! Αυτό που μέχρι πριν από ελάχιστο καιρό φάνταζε προσβλητικό και αδιανόητο σήμερα είναι απλά η καθημερινότητα όλων μας… Και σε αυτήν την καθημερινότητα χωρίς λεφτά μάθαμε να είμαστε δημιουργικοί, να νοιώθουμε ίσοι με τους άλλους διότι μοιραζόμαστε κοινές ΄ςνοιες, διότι μπορούμε να εκτιμήσουμε περισσότερο τα λίγα που έχουμε και να τα διασκεδάσουμε περισσότερο!
Η απενοχοποίηση του «δεν έχω λεφτά» έφτασε! Αυτό που μέχρι πριν από ελάχιστο καιρό φάνταζε προσβλητικό και αδιανόητο σήμερα είναι απλά η καθημερινότητα όλων μας… Και σε αυτήν την καθημερινότητα χωρίς λεφτά μάθαμε να είμαστε δημιουργικοί, να νοιώθουμε ίσοι με τους άλλους διότι μοιραζόμαστε κοινές ΄ςνοιες, διότι μπορούμε να εκτιμήσουμε περισσότερο τα λίγα που έχουμε και να τα διασκεδάσουμε περισσότερο!
.jpg)
Με λίγα λόγια μαθαίνουμε να εκτιμάμε την «φτώχεια» μας
έτσι ώστε να μην νοσταλγούμε τον νεοπλουτισμό που ζήσαμε για πολλά πολλά
χρόνια!
Το ότι την "ψάχνουμε" τώρα πια εναλλακτικά -με ότι
αυτό συνεπάγεται- είναι από μόνο του ένα βήμα μπροστά. Βάζουμε το μυαλό μας να
δουλέψει και δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, μια και η εποχή της αλληλεγγύης είναι
πια γεγονός και όσοι το ζούνε απλά το χαίρονται.
Τέλος το πιο σημαντικό που κατάφερε η κρίση, είναι ο προβληματισμός… Η απορία και οι σκέψεις για το πως φτάσαμε ως εδώ και για το τι μέλλει γενέσθαι, από εδώ και κάτω. Και αυτός ο προβληματισμός κυριαρχεί στις συζητήσεις των νέων που μέχρι σήμερα το ενδιαφέρον τους περιστρεφόταν γύρω από τα καταναλωτικά αγαθά και την βραδινή έξοδο... Τώρα πια στις συζητήσεις τους πρωταγωνιστές είναι ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Τσίπρας και άλλοι όμοιοι τους (όχι ότι μιλάμε για σπουδαίες προσωπικότητες, αλλά καλώς ή κακώς, αυτοί εκφράζουν το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας) και όχι αν έπρεπε να σφυρίξει πέναλτι ο διαιτητής στο ντέρμπυ της Κυριακής, ή αν το νέο μοντέλο κινητού είναι καλύτερο από το αμέσως προηγούμενο. Ακόμα και το να ακούς από τους πιτσιρικάδες στον δρόμο να φωνάζουν ΈΓΕΡΘΗΤΙ¨ γελώντας και χλευάζοντας όσα παρακολουθούν οι γονείς τους με προσήλωση στα δελτία των 8 είναι από μόνο του μια νίκη.
Τέλος το πιο σημαντικό που κατάφερε η κρίση, είναι ο προβληματισμός… Η απορία και οι σκέψεις για το πως φτάσαμε ως εδώ και για το τι μέλλει γενέσθαι, από εδώ και κάτω. Και αυτός ο προβληματισμός κυριαρχεί στις συζητήσεις των νέων που μέχρι σήμερα το ενδιαφέρον τους περιστρεφόταν γύρω από τα καταναλωτικά αγαθά και την βραδινή έξοδο... Τώρα πια στις συζητήσεις τους πρωταγωνιστές είναι ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Τσίπρας και άλλοι όμοιοι τους (όχι ότι μιλάμε για σπουδαίες προσωπικότητες, αλλά καλώς ή κακώς, αυτοί εκφράζουν το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας) και όχι αν έπρεπε να σφυρίξει πέναλτι ο διαιτητής στο ντέρμπυ της Κυριακής, ή αν το νέο μοντέλο κινητού είναι καλύτερο από το αμέσως προηγούμενο. Ακόμα και το να ακούς από τους πιτσιρικάδες στον δρόμο να φωνάζουν ΈΓΕΡΘΗΤΙ¨ γελώντας και χλευάζοντας όσα παρακολουθούν οι γονείς τους με προσήλωση στα δελτία των 8 είναι από μόνο του μια νίκη.
No comments:
Post a Comment